Gevloerd

Het gaat al een tijdje niet zo goed met mijn rug. Bij sommige bewegingen ga ik ronduit onderuit. Alsof mijn rug breekt en dan is het zoeken naar steun om niet voluit de grond te raken.
Vervelend maar na iedere val komt het opstaan. Ik had trouwens geen tijd om een dokter te raadplegen.
Komt de trouwdatum dichterbij en bieden zich allerlei scenario’s zich aan.
Nachtmerrie 1 : ik moet het trouwregister tekenen (dus buigen) en ‘knap’ ik lig voluit op de vloer. Hmmm….
Nachtmerrie 2 : er wordt een toost uitgebracht, ik sta recht en ‘knap’, lig ik onder de feesttafel.

Dus toch dokterwaarts. De knappe man wist mij alvast te vertellen dat het géén hernia was. De vorige had mij hotel Gasthuisberg opgeleverd. Liever niet nu. Geen hernia, wel een geblokkeerde wervel.

Kinesitherapie zou zeker helpen, zei dan man tussen 2 proficiats door, maar heb je daar nog tijd voor ?
Waarom zou ik geen tijd hebben, dacht ik ? Wat ben ik allemaal aan het vergeten ?

Mailtje van maatje : “Het is spannend aftellen”. Hij ook al. Ik weet dat het over een kleine drie weken is.

En nee, ik ben niet zenuwachtig. Wat kan er gebeuren ? Dat mijn lief nog geen kleren heeft, dat de wijn nog niet besteld is ? Moet ik mij daar zenuwachtig in maken ? Dat we beiden nog geen schoenen hebben ? Dat ons hotel rare mails begint te sturen dat onze kamers toch niet meer beschikbaar zijn ? (ééééééékkkkk !)

Vandaag presentje van Colruyt : dat ik een gratis kookboek mag halen. Fijne attentie. En Livios schenkt ons zowaar een boek om onze bouwplannen tot een goed einde te brengen.

Kijk, als ik al niet zenuwachtig ben, dan weten anderen mij daar wel aan te herinneren !

Gelukkig is er mijn liefje, mijn liefje is de rust zelve. Hij glimlacht bij ieder paniekje van mij….