7x De logica van geluk – er is geen safe model, volledige controle is een illusie

uit het boek “De logica van geluk” van Mo Gawdat.
De volledige review van het boek lees je hier.

Controlefreak

Er leeft best wel een controlefreak in mij. Eentje die ongelooflijk in goede voorbereiding gelooft en weigert daar van af te stappen. (Zal ik ook niet doen !). Maar tegelijkertijd geloof ik dat al die voorbereiding een picture perfect zal opleveren. Of tenminste, dat alles dan zal verlopen zoals voorzien. Iemand onder jullie die dit herkent ?

De illusie van controle

Het is niet makkelijk om die illusie niét te hebben. Overal wordt er geschreeuwd als we maar zus en zo doen, cijfertjes bijhouden, aan goaltracking doen, een stappenplan volgen etc, dat dat ons naar ons doel zal leiden. Er zijn verzekeringen voor alles en nog wat. Boeken over werkelijk alles. Hoe je het moet doen. Ik zal er een boek over lezen is iets wat ik vaak denk. Zo’n boeken brengen me dikwijls wijsheid en inzicht. Ik zal ze blijven lezen. Maar ze gaan uit van een picture perfect. Van 100% wilskracht en 100% controle.

It’s not gonna happen. 

Hoe groter de illusie van controle hoe groter het falen. Ik weet het uit ervaring omdat ik zoveel leef vanuit ‘als ik maar hard genoeg mijn best doe, hard genoeg werk, open sta voor wijze raad van anderen, etc, etc.’.  De obstakels komen keer op keer.

Er zullen fouten gebeuren, het zal soms mislopen

You gonna fail. 

Ik heb het dikwijls in Amerikaanse podcasts gehoord. Wanneer ik artikels las van zakenmensen uit de V.S. hoorde ik dikwijls over een andere houding tegenover falen. Falen als kans. Hoeveel keer heb ik niet gelezen dat de manuscripten van  J.K. Rowling, schrijfster van de Harry Potterreeks, zijn afgewezen ? Falen. En herbeginnen.

Hou je vast aan wat je wel kan controleren

Ik ben momenteel een boek aan het lezen voor de stoïcijnen en daar is een heel hoofdstuk gewijd aan ‘controle’. De enige controle die je hebt is deze over jezelf en je intrinsieke doelstellingen. Het wordt als volgt vergeleken. Je staat voor een tenniswedstrijd en je zou willen winnen. Als je doelstelling is te winnen, dan zal dit frustraties opleveren. Je werkt hard, traint veel (en dat zal zeker helpen) maar je bent niet zeker van je overwinning. Volgens de stoïcijnen is het beter als je een doelstelling hebt die binnen je controle ligt. Zij stellen in dit voorbeeld voor dat je doelstelling is ‘zo hard mogelijk trainen en er voor gaan’. Dit ligt wel in je controle. Als je een wedstrijd verliest, dan maakt dat niet zoveel uit. Als je er alles voor gedaan hebt dat mogelijk is, dan heb je je doelstelling bereikt.

Het is een mindset. Maar een goede denk ik.

Want die controle van externe zaken ? Vergeet het. Veel frustratie brengt dat !