De kleerkast

Net terug van The Chronicles. Of voluit : The Chronicles of Narnia : the Lion, the Witch and the Wardrobe. Een tiental jaar geleden had ik er al van gehoord in een andere film, namelijk in Shadowlands, een film over het leven van C.S. Lewis, een Brits auteur, meteen ook de auteur van de Chronicles.

De hele film doet denken aan The Lord of the Rings : ook staat de strijd van het goede tegen het kwade centraal, overheerst aanvankelijk het kwade en hangt het lot van een mytische wereld (Narnia) af van een toevallig gezelschap : twee zonen en dochters van Adam en Eva.
Zoveel gelijkenis kan geen toeval zijn en dat is het wellicht ook niet. C.S. Lewis en Tolkien waren immers vrienden die regelmatig, met nog enkele anderen, samen kwamen om uit elkaars werk voor te lezen.

Zelf ben ik niet zo’n Lord of the Ringsfan, de duisternis was mij te alom aanwezig. Narnia kiest gelukkig (letterlijk ook) meer voor licht dan wel voor duistere scènes, het verhaal is lichter en minder bedrukkend.

Het meest heb ik echter genoten van het kleine volkje dat ik bij mij had. Die gingen helemaal in de film op en vonden het “een hele goeie”, ondanks hun grote verzameling DVD’s thuis en hun regelmatige bioscoopbezoek. The Lord of the Rings hebben ze nog niet gezien en misschien verklaart dat een stuk van hun waardering.