Pesten op het werk
Een aantal jaar geleden werd ik, naar aanleiding van de nieuwe wetgeving, “aangeduid” als bemiddelingsfiguur inzake ‘pesten op het werk’. Ik mocht meteen, samen met een collega, enkele studiedagen volgen.
De wet is er gekomen naar aanleiding van de zelfmoord van een postbeambte. De verontwaardiging was groot dat zoiets mogelijk was.
Toch blijf ik met de vraag zitten of zoiets juridisch op te lossen is.
Vooreerst is er de bewijslast. Dikwijls gaat het over interpretaties, het gewicht dat aan kleine gestes en gebaren wordt gegeven. Zelden of nooit gaat het over echt zichtbaar criminele feiten als stelen of fysiek pijnigen. Voor de ene een grapje, een opmerking, de vrijheid van meningsuiting, voor de andere kwetsend. Soms gebeurt het ook heel fijntjes : minachting, sociale uitsluiting, zorgen dat de andere net niet krijgt wat hij wil. Probeer de twee partijen maar op dezelfde lijn te krijgen !
Veel moeilijker wordt het wanneer het om een ondergeschikte gaat versus iemand die hoger op de bedrijfsladder staat. De baas blijft de baas, geen enkele wetgeving die dat verandert. Nu is die baas niet per definitie de “kwaaie gast”, maar wel diegene die mee interpreteert, ook als het over een kwestie tussen twee collega’s gaat.
Komt er inderdaad een onderzoek, dan wordt “het slachtoffer” op dat moment wel heel erg beschermd maar komt er een enorme stress over het bedrijf. Iedereen voelt zich geviseerd, heeft een mening voor of tegen, begint te twijfelen aan de waarde van zijn daden en woorden. “Als je daar al niet tegen kunt”, “Het is toch zo”, “Mag ik mijn gedacht niet meer zeggen”, “Hij doet toch ook van alles”.
En de boot is vertrokken om nooit meer met alle manschappen te haven binnen te varen. Verdeeldheid troef.
Wanneer dergelijke spanningen in de juridsche sfeer moeten worden gebracht is het hek van de dam.
Het vertrouwen is geschonden en meestal kan niets het (vermeende) lijden nog goed maken.
Blijft de vraag natuurlijk of het dan maar zo gelaten moet worden.
Ik vrees het ergste.
Tenslotte is er de rol van de bemiddelaar. Dat hij er ‘middenin’ zit kan alleen betekenen dat hij zich dik in nesten werkt. Je kan het nooit goed door voor iedereen. Dus daar sta je dan, met al je goede bedoelingen.
