Site van het jaar

Ik ben een fan van Wereldkeuken. De combinatie van foto en tekst is geslaagd en de foto’s prikkelen altijd mijn nieuwsgierigheid. Het ‘oog’ dat Herman heeft, doet mij dingen zien die ik zelf niet zou opmerken.
Dus was ik gisteren, bij de uitreiking van de blog van het jaar, stille (en later luidruchtige) supporter van deze Leuvenaar. Dikke dikke proficiat Herman met je ‘goud’ !
Dat ik überhaupt zelf in die lijst van de 50 genomineerde geraakt was, is mij een raadsel, maar net als Asfaltkonijn viel ik ongeveer omver toen ik mijn naam daar als tweede hoorde afroepen. Was dit waar ? Een grap ?
Ik heb immer geen ambitie met deze site en al helemaal niet om zilver binnen te halen. Alleen het zusje en het liefje wisten van de stemming af en hebben daadwerkelijk ook gestemd. (Mercikes !). Misschien heeft mijn zus haar talent voor marketing gebruikt en moet ik haar richting kijken, wie weet…

Hoe dan ook, het leukste stuk van het verhaal was wel de autorit huiswaarts. Wereldkeuken en Asfaltkonijn zaten zonder vervoer en tja, Kaat is ook van Leuven, dus met z’n allen (en onze grote ‘awards’) in mijn kleine autootje. Bleek dat we elkaar kenden uit een duister verleden. Met z’n vijven in het kleine autootje gepropt (het vriendje kwam supporteren !) bleven we op de A12 uitvissen hoe zo’n resultaat nu mogelijk was, gaven we commentaar op het feestje in de Carré (waar ik nog nooit geweest was, dus weer een ervaring rijker), en huppelden we van de A12 over de E19 naar de E314. Ik kreeg plots nachtmerries over konijnen die over het asfalt joegen en mogelijk hun dood zouden vinden door mijn overvolle autootje. Ik had schrik voor het jonge wild in mijn auto.

Uiteindelijk leidden ze me tot op een donkere plek in Kessel-Lo, in de diepte van de nacht op een lege parking met desolate winkelkarretjes. Het resultaat zie je bij ’t Konijn.

Het was een leuke avond. Jammer genoeg heb ik weinig andere bloggers gezien, uit verlegenheid had ik mij wat teruggetrokken (een mens is sterker op z’n blog) en een tip aan Clickx : geef de bloggers gewoon een hoekje zodat ze elkaar makkelijker kunnen ontmoeten en gebruik een groter lettertype op de naamplaatjes.
Over de Clickxmedewerkers inderdaad niets dan lof. Het zijn vriendelijke gasten, spontaan en zonder enige pretentie.
Het feestje mocht dan niet echt culinair zijn, van het optreden van de neo-Jackson-Fives (hun echte naam ken ik niet) kon ik wel genieten. Goede muziek, ambiance.

Merci aan de mensen die voor mij gestemd hebben. Nogmaals een dikke proficiat aan Herman en ’t Konijn, en zeker ook proficat aan de andere 47 genomineerden. Aan alle andere bloggers : het gaat om het bloggen en niet om de lijstjes.
Maar dat wist u natuurlijk al lang.