Soiree Extentrique

We wachtten geduldig – en ver over het geprogrammeerde uur – op de komst van Tom Helsen en ja, daar was hij dan. Met gitaar in de hand, intimistisch… maar geen kat die luisterde, hij was niet eens goed hoorbaar boven de stemmen van het publiek.
De muziek voor hem was ruig en opzwepend, uren aan een stuk, en het leek alsof het publiek nu niet meer de energie had rustig te luisteren.

Hij probeerde het nog te redden door in gesprek te gaan met het publiek, door ze te vragen iets dichterbij te komen, maar het verdict was al gevallen : er kwam geen aandacht meer.

Ik kon het niet aanzien en bleef maar 3 nummers. Op de een of andere manier was zijn optreden een spreekwoordelijke ’tang op een varken’.
Hadden de organisatoren dat moeten voorzien ?

Ik denk het wel. Uiteindelijk is Tom Helsen een uur later dan geprogrammeerd begonnen, dik na middernacht, terwijl zijn muziek wel enige vorm van aandacht vraagt. Ondertussen was het publiek al moe en een deel al te dronken. Verder “riep” het verplichte sluitingsuur van 2, zodat hij nooit op tijd z’n programma kon afwerken, of Lokomotiv moest er aan geloven.

Afsluiten met Lokomotief, de sierlijke steltenlopers leek mij ronduit gevaarlijk. Die heb ik dan jammergenoeg ook gemist.

Het aperitiefje in de museumsite van Leuven mocht ik dan weer heel erg waarderen. Een oud klassiek museum waar ik nog nooit geweest ben, maar dat mijn aandacht kreeg doordat er werd in gedanst, voorgelezen en sketches gehouden. Van de dans (fAbuleus) kreeg ik het zelfs koud. 2 jongeren die dansten rond het thema territorium en egoïsme en zelfs een band wisten te vinden met de schilderijen van de lijdende Christus die her en der in het museum hingen.

Gedurfd !

Copyright foto : Wereldkeuken.