inbrekers

Rond kwart over vier werd ik wakker omdat ik licht in mijn kamer zag. Bewegend licht. Toen ik (vanuit mijn donkere kamer) uit het venster keek, zag ik hoe een man met zaklamp de auto’s controleerde op inhoud. Mijn venster (gelijkvloers !!!!) stond open en ik vreesde al dat hij zou binnenkomen. Ik bleef dus maar stilletjes in mijn bed zitten, hopend dat hij gewoon zou weg gaan, maar al even bang dat hij mijn nog maar pas aangekochte autootje zou ontdoen van muziek of … helemaal meenemen. Na tien minuten vertwijfeling (wat moet ik doen ?) hoorde ik weer lawaai. Hij was naar de fietsenstalling gegaan, daar een fiets meegenomen en (o wee !) had zich voorzien van een ladder. Aangezien ze hier al drie maand grote verbouwingswerken doen staat het hier vol ladders.
Nu kon ik toch niet meer lijdzaam toekijken.
Ik belde de 101 en na – wellicht subjectief – lange tijd stond de politie hier. Ook zij liepen met zaklampen door de tuin.
Geen man meer te zien.
Dat was te denken.

De politie ging weg en met knikkende knieën probeerde ik opnieuw de slaap te vinden.
Hier is alvast niet ingebroken, maar het gebouw is groot…

Toen ik deze morgen naar mijn zus belde suggereerde ze me dat hij misschien nog maar ‘op verkenning’ was …
En ik die dacht dat het nu wel gerust mocht slapen…