bacterie met een missie

Een vriendin van mij is er van overtuigd dat alle fysieke kwalen een psychische oorzaak hebben. Wanneer ik iets voorheb durft ze al eens in ‘het grote boek’ gaan zien wat de oorzaak van mijn kwaal is. Nu geloof ik zelf ook wel dat een mens ondeelbaar geest en lichaam is, er zal dus wel iets van aan zijn, maar over het algemeen verdenk ik de bacteriën in mijn lijf er niet van dat ze mij – zoals zij zegt – ‘iets willen duidelijk maken’. Daarvoor zijn ze net iets te weinig gesofistikeerd.

Hoe dan ook, maandag werd ik geveld door een infectie die mij alle fysieke inspanningen teveel maakte. Hop naar de dokter, pilletjes en een minimum aan fysieke inspanning wegens geen andere keuze.
Het derde en laatste ziektedagje vandaag en ik voel mij fysiek, maar vooral psychisch als herboren. In de voorbije twee dagen stond hier bijna nooit muziek op en genoot ik van de stilte. Ik heb genoten van de boeken die ik afwisselend in bed of in de zetel las. Genoten van het zelfgemaakte eten, iets waar ik anders weinig tijd voor heb.
Tijdens een vakantiedag geniet ik zelden zoveel, want dan moet er toch nog gewerkt worden, de uitgestelde klussen dringen. Nu had ik weinig andere keuze en had ik een ‘Verklaring van de Arts’.
Gek dat ik een soort toelating moet krijgen om gewoonweg rustig te genieten van niets doen, dat het pas in dergelijke omstandigheden is dat ik het werk durf los te laten.
Laatste ziektedagje en fysiek ziet het er goed uit.
Psychisch ziet het er ronduit schitterend uit. Ik heb mijn plaats en rust weer gevonden.

Zouden die bacterietjes mij toch iets willen zeggen ?