Het groene kwelboekje

In De Morgen las ik vandaag een oproep tot het boycotten van de nieuwe spellingsregels. Nu vind ik spelling best wel belangrijk, maar spelling is er voor de mens en de mens niet voor de spelling. Heb ik nauwelijks de vorige hervorming achter de kiezen en kan ik weer herbeginnen.
Verwarring alom. Lezen the kids boeken in ‘oude spelling’ en moeten ze wanneer uit datzelfde boek ‘gedicteerd’ wordt, de nieuwe spelling gebruiken.
Ik volg Johan Taeldeman in Knack : “Een consequent toepasbare spelling zou in principe eeuwenlang bruikbaar moeten blijven. De uitspraak verandert wel – en dat heeft gevolgen voor een speling die zo direct en eenduidig mogelijk moet weergegeven, maar zo snel gaat dat nu ook weer niet”. (…) Als je de spelling niet zo fonetisch mogelijk durft te maken, blijf je er beter af.

Achtjarige Lien oefent vanavond anders wel weer druk op haar dictee van morgen.
Ze heeft er weinig moeite mee, gelukkig. Dan neemt ze haar boek en merkt zonder zin voor filosofie op dat “wraak” wel een heel moeilijk woord is, “want je hoort een vé en je moet een we schrijven”, gaat ze verder.
Gelukkig vraagt ze me hiervan de spellingsregel niet …