universele misverstanden
Thirty-something talk met vrienden daarnet. Volgende zaken vallen volgens ons onder de noemer ‘universele’ misverstanden
En hoe doe je dat eenmaal je in een stresserende en tijdrovende werksituatie zit en de meerderheid al een partner heeft ? Je kan moeilijk een bordje rond je nek hangen met ‘Ik zoek een partner, ben jij hem ?”
Voor alleenstaanden totaal niet evident. En zelfs voor tweeverdieners niet altijd gemakkelijk. Trouwens, er zijn ook mensen die zonder baksteen geboren zijn en zich perfect gelukkig voelen
Fijn voor de mensen met kinderen, een vaste relatie en een stabiele omgeving. Maar mag er aub ook eens gezegd worden dat dit niet zo evident is ? Dat er mensen sukkelen met vruchtbaarheid, dat ze zich niet zo zeker voelen om zwanger te worden, dat ze zeer valabele redenen hebben om te kiezen om niet zwanger te worden ?
Zo ging het gesprek vandaag. F. is verantwoordelijk voor een hele groep personeelsleden en had gemerkt dat sommige van zijn mensen zich niet zo goed voelden toen collega X voor de zoveelste keer de foto’s van zijn verbouwing toonde en collega Y met de echografieën en de laatste geneacologische verslagen op de proppen kwam.
Ik begreep het perfect. Het kan pijnlijk zijn wanneer iemand je met zijn geluk in het gezicht slaat en doet alsof dat de meest evidente zaak is. Ik gun het iedereen van harte, en ik deel in heel wat van de zogenaamde evidenties die hierboven beschreven zijn, maar ik besef heel goed hoe gelukkig ik ben en dat ik dat daar heel dankbaar moet om blijven. Ik ben lang alleen geweest en weet dat het pijnlijk kan zijn om een hele avond aan tafel te zitten met een oververliefd koppel dat continu in elkaars ogen smelt. Ik heb mijn hele leven lang van een eigen huisje gedroomd maar tot niet zo lang geleden leek dat te hoog gegrepen.
Ik ben blij voor al mijn zwangere vriendinnen en collega’s. Ik ben oprecht gelukkig met hun zwangerschap en het nieuwe leven dat in hen groeit. Ik wens hen gezonde en gelukkige kinderen toe.
Alleen heb ik ook weet van mensen in mijn omgeving voor wie de te veelvuldige confrontatie een diepe pijn betekent.
Ik hoop dat ik er mij altijd bewust zal van zijn dat ik geluk heb en dat dat geluk onverdiend is, dat het mij overvallen is en het niet door eigen verdienste is. (Het grote misverstand dat alles te bereiken is mits hard werken : een lief, een huis, een kind). Nee, met dat alles is een grote portie geluk gemoeid. Ik heb het niet gekregen omdat ik beter of specialer ben net zoals mensen die geen kinderen, lief of huis hebben ook niet minder goed of minder bijzonder zijn.
Het is het leven. Soms heb je doodweg geluk. De meesten van ons wellicht.
Maar er blijven mensen met verdriet, die nog altijd wachten.
Voor hen deze blog.
Dat is een mooie blog … dank je wel !
Gelukkig dat er nog eens mensen nadenken over bepaalde evidenties. Dikwijls doe je dat pas als je zelf iets ‘meemaakt’dat moeilijk ligt… maar blij dat het niet altijd zo hoeft te zijn en de “gelukkige nadenkers” ook nog bestaan !