de hel van het begin
Ik loop al jaren “periodiek”. Dit wil zeggen : ik loop een aantal maanden vrij consequent maar hopen omstandigheden en te weinig bewust bezig zijn met lopen zorgen er altijd voor dat het na die aantal maanden dan ook weer gedaan is.
Dat ik loopervaring heb, geeft mij het voordeel van de motivatie. Ik weet immers dat ik mij, eenmaal ik weer wat loopritme heb, prima en nog gelukkiger zal voelen, want lopen maakt gelukkig.
Het betekent ook dat ik iedere keer weer van nul af moet beginnen. En daar zit de angst. Want het is zo’n afgang dat je ooit zonder problemen een uurtje liep en een jaartje nadien na twee minuten moet opgeven.
Om die angst te omzeilen heb ik daarom te voorbije weken aan andere, niet confronterende cardio-training gedaan : wandelen, fietsen, tennissen (al zit daar meer kracht in volgens mij), fitnessen alwaar ik mij toelegde op het roeien en het sliden.
Vandaag kwam dus de test. Zou ik het nog kunnen ? Joepiejee, ik liep een half uurtje zwetend (’t is voor iets zomer) maar zonder merkelijke problemen. Daarna nog een kwartuurtje sliding gedaan. Het geheel afgerond met een douche en hup, wat was ik blij ! Dat betekent dat ik de hel van het begin achter de rug heb en gewoon fijn kan doortrainen !
Als beloning Runnersworld gekocht. Altijd goed voor een pak motivatie. Er stond een artikel in over lopers die bloggen. Zoals Lena bijvoorbeeld. Sommige bloggers schrijven er dat de blog hen moreel verplicht om te lopen, omdat ze anders niet weten wat te vertellen of het gevoel hebben zich te moeten verantwoorden ten aanzien van hun lezers.
Ik hou mij wat het bloggen en lopen betreft dus heel gedeisd. Ik ken immers mezelf, hoe plechtig ik mij vandaag ook voorneem om te blijven lopen en niet te stoppen…
