Zing, vecht, lach, huil… en bewonder !

Het lichaam heeft “afgezien”. Vrijdag trokken we op pad voor de Dijlelandroute, 36 km door een wel heel heuvelachtig landschap en met hellingen die ik niet kon nemen. Na iedere helling komt de beloofde daling zal u zeggen, maar op kasseien heb ik het niet zo begrepen en deed die veiligheidshalve tevoet.
Alleen zou ik het niet volgehouden hebben, die klimmingen waren er voor mij teveel aan, maar vriendje is zo’n fietsfanaat dat ik ‘m niet wou teleurstellen. Als beloning zou hij mij eenmaal thuis “ferm verwennen”, ik viel echter onmiddellijk in slaap na zoveel inspanning.

Zaterdag geen fysieke inspanning (rustdag !) maar wel volle borst zingen op de Oude Markt te Leuven met Vlaanderen zingt. Mijn favoriet was “Les lacs du Connemara” van Michel Sardou, al zong ik tot mijn grote verbazing ook mee met ‘Heb je even voor mij’ van Frans Bauer mee.

Zondag moest opnieuw ‘bewegingsdag’ worden. We reden tot in Galmaarden om er aan een fikse wandeling te beginnen tot bleek dat vriendje wel heel erg nat werd zonder regenjas. Ik wou er nog wel door, omwille van de prestatie en omdat ik mij allesbehalve fit voel (je moet ergens her-beginnen) maar hij zag er uit alsof-ie morgen met een longontsteking in het ziekenhuis zou liggen.
Afgeblazen dus.

Betekent dat dat er vandaag opnieuw, volle moed, ‘gesport’ moet worden ?