De Ronde van Leuven Werchter

Is het de Tour de France of zijn buikje dat door het zomerse zwemmen tot uiting komt maar hij wil sporten tot hij er bij neervalt. Zo reed hij zondag de rit Scherpenheuvel-Leuven (zo’n 30 km) om mij gisteren te verleiden tot de Ronde Leuven Werchter : 42 km. Koppig als ik ben wou ik mij niet laten doen, reed ik gezwind aan 21 km per uur (dat is voor mij echt het uiterste !) en deed ik alsof ik mijn zitvlak niet voelde.
O o en nog eens o als ik mij gewoonweg op een stoeltje zet. PIJNLIJK ! De tocht op zich is anders wel aan te bevelen. Slim als ik was had ik er de enige kaart uitgehaald waar als kenmerk ‘vlak’ op stond, wat meteen betekende dat onze weg hoofdzakelijk langs water (De Dijle, de Demer en de Vaart) liep en er weinig cols te nemen waren.
Toen we thuis waren wou hij nog een uurtje gaan tennissen. Kwestie van de been- en armspieren ook eens op een andere manier te gebruiken. Ik kreeg het plaatsje in volle zon, retourneerde de ballen aanvankelijk mooi in z’n richting, tot ik als het ware de zon op mijn kop kreeg en pardoes in het nabijgelegen gras viel om niet meer op te staan.
“Morgen rustdag” zei hij troostend, alsof het om de Tour ging. “Woensdag kunnen we een lange wandeling maken, en vrijdag kunnen we weer een lange fietstocht maken”.
O help !