seksisme

O ja, ik vind vrouwen gelijkwaardig aan mannen. Zo vond ik het gisteren heerlijk dat de architect evengoed mijn naam opschreef en tijdens het gesprek zijn aandacht evenwichtig tussen het vriendje en mij verdeelde. Meer nog, ik voelde mij een echte expert toen het over de keukeninrichting ging. “Ik wil dat zus, en zo, en die hoogte, muurtje zus zodat je de rommel niet ziet…”. Tot zover leek het alsof ik mijn roeping als (binnenhuis-) architect had gemist.
Tot… tot ze begonnen over steunmuren en steunbalken en plafonds die konden gedragen worden door houten en metalen constructies, gewichten van vloeren, de mogelijke invloeden van al even mogelijke inslagregens en een heel vocabularium van technische termen die ik geheel niet meer begreep. Aanvankelijk dacht ik nog dat beide heren in hun eigen dialect waren verdergegaan en dat dat de reden van mijn onbegrip was.

Toen we naar de auto liepen vroeg ik toch vertwijfeld aan het liefje :
“ik ben toch baas in de keuken hé ?”
Tuurlijk, zei hij, en pakte mij beet.
Toch blij dat er mannen zijn, al snap ik niet waar hij al die technische kennis plots vandaan haalt…