Slaap !

De klok loopt zo langzaam naar middernacht en ik ben de enige die hier nog niet slaapt. Het meeste energie heb ik ’s morgens, dus moet ik wel een ochtendmens zijn, maar ’s avonds raak ik zelden in mijn bed.
Ik ben een slechte slaper. Ik controleer ’s nachts of de klokken nog wel lopen en het alarm wel op staat. Uit pure verveling – omdat ik niet kan slapen dus – probeer ik te raden hoe laat het zou zijn. Of begin ik met grote hersenspinsels die voor een ander slaapwekkend zijn maar mij wakker houden.

Vroeger begon ik zomaar tegen het vriendje te babbelen. We waren nog maar net gaan slapen en het leek alsof allerlei inzichten mij plots overvielen en ik toch maar van alles met hem moest overleggen.
Deed ik dat omdat ik hem ook uit zijn slaap wou houden ? Of was het gewoon omdat ik hem (en de dag) persé wou vasthouden ?
Nu overleg ik dus met mezelf.
Ik merk hoe het hele huis slaapt en kijk jaloers naar mijn bedgenoot die enkel de ogen dicht hoeft te doen om te vinden waar ik naar zoek. “Slaap”.
Ik kan vermoeid zijn en toch ‘de slaap’ niet vinden.
Mr. Sandman vergeet mij bijna altijd. Tot ik soms op de meest onverwachte momenten de spreekwoordelijke klop van de hamer krijg.

Troost vind ik daarom in het lezen en bijzonder nu in Slaap van Annelies Verbeke. Het is met mij bijlange niet zo slecht gesteld. Ik ga nog net niet door de straten dwalen en andere mensen wakker maken, al is een bezoek aan de nachtwinkel mij niet vreemd.
Dat je jaloers kan zijn op een slapende stad, op de man naast jou die zo gemakkelijk vindt waar een ander op zoek naar kan zijn.
Voor alle slapelozen, maar ook voor allen die graag een goed boek lezen, lees Slaap !