boerderijbabbel

Ik ben ontzettend blij met de komende Kerst en niet in het minst om de twee weken vakantie die eraan verbonden zijn. Ook al weet ik dat die weer zo voorbij zullen zijn, ik zie er toch heel erg naar uit.

Na het lange intellectuele werk zie ik ook uit naar het werken op onze kleine boerderij. Ik leer ook alle dagen bij. Dat de (nieuwe) kippen op stok moeten leren gaan, dat die niet zomaar gaan. Dat dieren niet bijvoorbaat sociaal zijn. De nieuwe kroost wordt momenteel nog niet getollereerd door de oude.

Onze de uitgebreide familie konijnen doet het ook goed : allemaal alive and kicking. Veel hebben ze te danken aan de cavia die hen toen ze heel klein waren, warm hield, want moeder konijn liet het nogal aan zich voorbij gaan.

Als we het leven z’n gang laten gaan – en dat hebben we voorlopig maar zo gedaan – dan krijgen we thuis nog een heuse boerderij en dat is nu niet echt de bedoeling.

Stadskind zijnde blijft het voor mij allemaal wonder.

Nu ligt de tuin er weer doods bij maar toch zullen we op het eind van de zomer weer volop kunnen proeven van alles wat nu schijnbaar dood is.

Sterk !