Nachtwacht

Zaterdag weer eens te laat naar bed gegaan en ons laten verleiden tot ‘Nachtwacht’. We hadden gehoopt dat het ons een goed gesprek zou opleveren maar dat bleek vergeefse hoop. Het thema van de avond werd als volgt voorgesteld : “Mensen scheiden te lichtvaardig, wat nefast is voor kinderen”.

Eigenlijk had ik het al moeten weten, want zo’n stelling is zo wars van alle nuanceringen dat ze eigenlijk het beluisteren niet waard is.

Wie maar enig weet heeft van echtscheidingen weet dat er in de meeste gevallen – zelf ken ik geen enkel ander geval – veel verdriet aan vooraf gaat, dat ouders lange tijd en zo niet altijd met schuldgevoelens ten aanzien van hun kinderen zitten.

Omgekeerd ken ik ook heel wat ouders die na hun scheiding een verdiepte relatie met hun kinderen zijn aangegaan, alsof hun scheiding zich heel bewust gemaakt heeft van hun verantwoordelijkeid ten aanzien van hun kinderen.

In het programma werd het kerngezin als ideaal voorgesteld. Uiteraad is dat zo, wie begint immers een relatie en krijgt kinderen met in zijn achterhoofd de idee dat het niet voor eeuwig hoeft te duren ? Dat een mens zich geborgen wil weten bij zijn geliefden voor een leven lang is eigen aan zijn verlangen naar bemind worden.

Maar niet alle kerngezinnen zijn plaatsen van warmte en aanvaarding.

Ook dat mocht wel eens gezegd.

Zwaar onvoldoen voor Nachtwacht, zou ik zeggen. Weeral.

PS: er is een forum over het onderwerp op de site van Nachtwacht.