Dinsdagwijsheid : afleiding

Dat hoofd zit vol afleiding

De meeste mensen kennen me als een drukke meid die teveel in haar hoofd heeft en het liefste 48 uur en meer in een dag zou hebben, tien armen en de mogelijkheid tot bi-locatie. Ik kan mij voorstellen dat veel mensen zich daarin herkennen. Er is gewoon gigantisch veel. Ik doe zelfs geen poging om het op te noemen. Wat je ook doet voor werk, de verwachtingen zijn hoog gespannen. Het moet kwalitatief zijn, effectief, productief en het liefste in zo min mogelijk tijd. We brengen meer tijd door met onze kinderen dan vroeger toen de meeste vrouwen thuis bleven. (Hier gelezen, bespreking volgt !) en we worden tot over onze oren geresponsabiliseerd : gezond eten (vraagt meer moeite dan fastfood), voldoende beweging enzovoort. En dan heb ik het nog niet over de informatiestroom en de vele sociale contacten.
Samengevat : bij de meeste mensen zit dat hoofd vol en misschien wel overvol.

Gezonde afleiding

Bestaat er wel een omgeving zonder afleiding ? Ik vrees van niet, of je moet al heel kunstmatig in een donkere kamer zitten zonder geluid waar de externe prikkels behoorlijk gereduceerd zijn. Kan je meteen gaan piekeren over wat allemaal in dat hoofd zit en is die donkere kamer misschien net de plaats vol afleiding !

Toch bestaan er volgens mij ‘vrijplaatsen’ met gezonde afleiding, plaatsen of situaties waarbij het makkelijker is om helemaal in het ‘nu’ te zijn en te genieten van was is (in tegenstelling van te leven in je hoofd).

• wandelen of verblijven in de natuur

  Ik raad het iedereen aan, trek je schoenen aan en ga wandelen. Of het nu in een park is of in je dorp, je bent toch even weg van je werk en alles wat schreeuwt om aandacht. Laat je GSM vooral thuis of zet tenminste het berichtenverkeer af. Je kan met volle aandacht genieten van de natuur.
  Wakker worden in de natuur onder het gezang van vogels is voor mij het hoogtepunt van rust. Tel daarbij dat niemand op een camping werkt en alles daar gigantisch traag gaat en het is bingo. Ondertussen weet ik dat het gebrek aan wifi eigenlijk een pluspunt is, al hebben de meeste plaatsen het tegenwoordig wel (en ben ik zo idioot om voorkeur te geven aan een plaats waar het wél beschikbaar is !)

• Het lezen van een boek

  Dompel je onder in het leven van een ander en ook hier geldt dat je eigen zorgen even worden vergeten. Geef jezelf de kans om in een boek te komen. Ik merk zelf dat het niet lukt bij het lezen van 1 bladzijde, dan is er nog overal geroezemoes op de achtergrond van mijn hoofd (ik moet dit nog en dat ….). maar eenmaal je goed op weg bent ben je gewoon wèg : weg van alle stoorzenders.

• Sporten – vooral cardio

  In mijn hoofd zitten talrijke cassetjes die continu worden afgespeeld en ik krijg ze zelden stil. Eender welke cardio-activiteit legt de stemmetjes stil. De cadans (zij het fietsen, wandelen, lopen, crosstrainer) wiegt al die stemmetjes in slaap. Altijd prijs en je hersenen belonen je met een gelukzalige stof. Je krijgt aandacht voor je ademhaling, je spieren en het zweet confronteert je met je inspanning. Ik veronderstel dat de cadans, samen met de inspanning ervoor zorgen dat er voor al die ‘afleidende stemmetjes’ niet veel meer overschiet. Blijft : stilte in je hoofd en genieten !

• Je liefsten

  En dan zou ik bijna nog vergeten het samenzijn met wie je liefhebt. Je kinderen, je familie en je vrienden en dan nog het liefst bij goed eten. Er is één voorwaarde echter : je moet er tijd voor maken. Ik heb me nog nooit beklaagd van de tijd op restaurant met een vriend(in). Integendeel : de tijd vloog voorbij. In een restaurant worden heel wat zorgen uit handen genomen, hier geen stress over een schoongemaakt huis, menu kiezen, inkopen doen enzovoort… Ik merkte dat ik, wanneer ik thuis ‘ontving’ meer zorgen had over allerlei ‘uiterlijkheden’ dan wel de gasten zelf. Thuis mensen ontvangen – voor mij toch – is teveel afleiding, te weinig aandacht voor wat echt telt en dat zijn die vrienden.

Afleiding als kwaliteitsrover

Algemeen heb ik veel last van afleiding, teveel last van een monkey-mind die springt van het een naar het ander en zelden rustig ergens kan zitten en de tijd voor iets nemen.  Rust en aandacht is iets waar ik echt moeite moet voor doen. Het komt niet vanzelf.

Glans

Maar het klopt wat Verbeke schrijft. Eenmaal ik écht aandacht vind zie ik de glans weer in dingen. De paar druppels regen op een bloem, de schoonheid van een zin in een boek, de diepte van een vriendschap die al jaren loopt. NIets dat zoveel deugd doet.

Mijn lijstje is al bij al vrij kort. Iemand nog tips over hoe je makkelijker van alle vormen van afleiding afkomt ?