Gelezen : Dertig dagen – Annelies Verbeke

Dertig dagen : een ontgoocheling

Het boek van Annelies Verbeke las ik omdat het in onze boekenclub aan de orde is. Nu ben ik al niet zo’n grote fan van Verbeke, maar toch wou ik het een kans geven. Spijtig genoeg werden het uren lezen, dik tegen mijn zin. Mijn ongezouten mening krijg je hier. Misschien denk je er compleet anders over – onze boekenclub moet nog samenkomen op dit moment, maar ik ben best benieuwd – en moet ik het gewoon houden bij ‘Annelies Verbeke is niet mijn ding’.

Het verhaal of verhalenbundel ?

Het verhaal kon mij compleet niet overtuigen. Hoofdfiguur is een Sengalees, getrouwd met een Vlaamse, die in de Westhoek als zelfstandig verver/behanger aan de kost komt. Overal waar hij gaat voor een klus blijken mensen met problemen te wonen, grote problemen en Alphonse blijkt voor al die mensen de helper in nood te zijn, diegene met het luisterend oor, diegene die sust (en blust).

Aanvankelijk lijkt het dan ook eerder een verhalenbundel te zijn. Iedere klus/huis heeft een eigen startdatum, een eigen verhaal, de inbreng van Alphonse. Toch moet het daar behoorlijk kleintjes zijn geweest want hij blijft zijn klanten tegenkomen en blijft een significant other te zijn voor hen. Ze blijven voor hun zieleroeselen op hem rekenen.

Recyclage

Toch vond ik het maar slapjes. Verbeke verloor mijn waardering helemaal toen ze er ook nog een erotisch, compleet op zich staand verhaal tussendoor gooide. Alphonse moet gaan schilderen in een schrijversresidente, één van de schrijvers heeft het moeilijk (wat dacht je), er is een ongelukkig (totaal van de pot gerukte) scène met een journalist en de auteur vraagt aan de dyslectische Alponse om een verhaal van haar te lezen.
In de epiloog schrijft Verbeke dat ze dit verhaal ooit voor Humo schreef. Dus recycleerde ze het nog eens in dit boek.

Hedendaagse Jezus ?

Ik kon me niet aan de indruk ontdoen dat Alphonse werd neergezet als een moderne Jezusfiguur. Alphonse is de goedheid zelve, weet van geen kwaad, is nooit humeurig, heeft tonnen geduld en stelt zijn hulp nooit in vraag. Mensen voelen zich aangetrokken door hem en zien in hem een ‘healer’. 
Aanvankelijk dacht ik nog dat dit mijn ‘fantasie’ was, maar toen Verbeke met dit citaat uit Jesaja op de proppen kwam dacht ik : helemaal geen fantasie van mij !

‘Habitantibus in regione umbrae mortis lux orta est eis’. ‘Voor hen die wonen in het gebied van de schaduw van de dood, is het licht gerezen.’

Voorspelbaar einde (spoiler alert !)

Het eindigt dan ook net zoals het evangelieverhaal : een man die wordt vermoord omdat hij niet begrepen wordt terwijl hij het nog zo goed voor had en zovele mensen diep geraakt had.

• Taal  : Vlot geschreven
• Originaliteit : Er is een contextverhaal met daarin verschillende afzonderlijke verhalen.
• Inhoud : Behanger ontmoet bij iedere klus mensen met een eigen verhaal, een verhaal dat ze persé met hem willen delen.
• Emotie : Ik vond het zagerig, maar goed, …
• Thema : Goedheid, onbegrip, kleine man die tot veel goeds in staat is
• Genre : fictie
• Personages :  Alphonse, kleinere rol voor zijn vrouw Cat.
• Tempo : traag
• Context : Westhoek in West-Vlaanderen, hedendaags (er is sprake van vluchtelingenkampen aan de grens)

Praktisch

2015 – 314 bladzijden, te koop in verschillende edities waaronder hardcover bij Bol.com voor € 12,50.  Ik las de Kindle-editie voor een kleine 18 dollar.