bang van zoveel geluk
Vandaag kwam E. ons een bezoekje brengen op het werk. E. is in bevallingsverlof, haar zoontje is nog maar een paar weken oud. Ze kwam suikerbonen brengen en gunde ons een blik naar haar nieuwe prinsje. Die werd bewaakt door het paar jaar oudere zusje dat van geen wijken wilde weten.
Met onder de ene arm de maxi-cosy met kleine prins en aan de andere hand kleine Hannah ging ze langzaam door de gang. We keken beiden naar het kleine grut.
“Ik word soms bang van zoveel geluk”, zei ze, “dat je zo gelukkig kan zijn”.
“En bang ook, dat hen iets zou kunnen gebeuren”.
Bang van zoveel geluk. Soms heb ik het ook. Dan kijk ik rond mij heen en naar mijn geliefde en word ik bang van zoveel geluk. Bang dat hem iets zou kunnen gebeuren.
terecht 😉
Heb ik soms ook. Mijn lief beweert altijd dat angst je toch niet voorbereid op het moment dat het geluk verdwijnt of ineen duikelt. Dus probeer ik maar te genieten van wat er is. Volop, zonder angst. Maar soms laat het toch weer zijn lelijk hoofd zien. Gelukkig is er geluk … dat is sterker dan angst.
heb ik ook wel vaak.. bang om het allemaal kwijt te spelen…
wat de garmin betreft: je moet de borstband goed natmaken, anders heb je slecht contact.