Dinsdagwijsheid: maak ’s morgens je bed op

Je bed opmaken is de beste start van de dag

Ik zal maar eerlijk zijn, deze gewoonte heb ik pas een aantal jaren opgepikt. De rush van de ochtend en het feit dat we pas bij het slapengaan opnieuw dat bed zagen, gaf mij reden genoeg om er geen tijd aan te besteden. Wat maakt het nu in hemelsnaam uit ? Ik zàg dat bed de hele dag niet. Niémand zag dat bed. Had ik al niet genoeg te doen ?

Nu erger ik mij als het lief – op de dagen dat hij langer slaapt dan ik – het bed niet gemaakt heeft. Zelfs al zie ik dat pas in het halfdonker als ik opnieuw onder de lakens kruip en maakt het  natuurlijk geen verschil voor mijn slapen.

Ook als alles fout gelopen is: daar is het bed !

Het citaat gaat verder : And that gives you the feeling, at least it gives me the feeling, even in a disastrous day, that I’ve held on to the cliff ledge by a fingernail and I haven’t fallen. There is at least one thing I’ve controlled, there is something that has maintained one hand on the driver’s wheel of life. At the end of the day, the last experience you have is coming back to something that you’ve accomplished.

Het citaat is van Timothy Ferriss, die zich op zijn beurt weer geïnspireerd weet door Admiraal William McRaven. Deze admiraal zegt, ‘dan weet je dat er tenminste één taak goed is gegaan’. 

Witte lakens, een opgemaakt bed

Ik zie het als thuiskomen in een wereld van rust en orde. Wanneer ik ’s morgens het bed maak sluit ik de nacht af en begin vol goede moed. Ik heb al meteen een goede daad verricht: een schoon bed. Liefst met witte lakens, geen drukte.

’s Avonds kom ik terug en ik sla de lakens open. Met het openslaan van de lakens lijk ik ook de deur van de dag weer toe te doen. Dat bed ziet er uit als ‘nieuw en vers’. Dag dag en hallo nacht. Een nieuw hoofdstuk als het ware.

Een rommelig huis

Ik denk dat die het bed opmaken (minder dan 5 minuten werk !) een beetje hetzelfde is als het opruimen van je huis. Als ik een slechte dag heb gehad en ik kom thuis in een huis dat overhoop ligt, dan heb ik nog minder moed. Dan lijkt het eindeloos.

Mijn huis compleet op de kant krijgen lukt mij nog niet. Het gaat beter, vooral dankzij mijn 10 minuten techniek. Ik maak dus vorderingen. Maar dat bed opmaken, dat is een automatisme geworden. En daar ben ik blij om.