Onderwijspraat : 10 keer beroepsmisvorming

Een kwarteeuw hetzelfde beroep en het kan niet anders dan dat je bepaalde ’trekjes’ meeneemt in je dagelijkse leven. Ik vrees dat het met mij nogal slecht (?) gesteld is wat beroepsmisvorming betreft.

Beroepsmisvorming : bekentenissen

1. Als het publiek (bij een voordracht, lessenreeks, speech) niet luistert moet ik mijn hand voor de mond houden om niet ‘ssssttt’ te roepen. 
2. Net zoals ik het onmiddellijk doorheb als een leerling niet oplet, heb ik dat ook als ik ergens in gesprek ben. Ik zeg nog net niet ‘Kan je er even je aandacht bijhouden, ja ?’
3. Ik scan voortdurend lichaamstaal omdat ik beroepshalve vooral reageer op lichaamstaal. (Snappen ze het ? Zijn ze geïnteresseerd ? Zijn ze mee ?). Ik zat ooit voor een dokter die duidelijk moe was en vroeg ‘Gaat het lukken ?’
4. Als ik zie dat iemand iets niet begrijpt, of dat nu een bekende is of niet, dan wil ik het uitleggen. Alsof die op mijn uitleg staat te wachten natuurlijk !
5. Ik voel mij in groepen àltijd de verantwoordelijke : of het nu gaat dat iedereen op de bus zit of dat iedereen zich gewaardeerd voelt en betrokken is. Ook als ik gewone deelnemer ben.
6. Wat de chaos ook is, hart en ziel willen orde. 
7. Ik zie onmiddellijk de spelfouten en moet mij héél erg inhouden om het niet te zeggen én zelfs uit te leggen.
8. Wanneer ik een onbekende jongere tegenkom en die ziet er triest wil ik onmiddellijk een praatje met hem/haar maken.  Onlangs (en ik had echt ! niets ! gedaan !) kwamen in Plankendaal twee ruzieënde jongeren naar me toe om een einde te maken aan hun ruzie. (Zou het ook op mijn gezicht te lezen zijn ?).
9. Bij iedere interessante documentaire of krantenartikel denk ik ‘dat zouden mijn leerlingen ook moeten zien/lezen’. 
10. Zoveel mensen zoveel opvattingen over wat goed onderwijs is. Ik begin het te accepteren !

Wellicht ben ik zaken vergeten en zal wie me kent het lijstje met gemak aanvullen.

Ik ben wel nieuwsgierig naar wat andere beroepen aan beroepsmisvorming(en) hebben. Iemand ?