Brein als bondgenoot

De blogtitel verraadt al mijn mening : dit boek had beter een andere titel gehad. Brein als bondgenoot. Want zoals de titel en ondertitel nu is  lijkt het alsof alleen mensen met angst of depressie iets aan het boek hebben en dat het voor anderen literatuur is die men best niet nodig heeft.

Toch is dat niet waar. In ‘Uw Brein als medicijn’ staan heel wat adviezen die voor ieder goed zijn en sterk preventief werken. Zo wordt nog eens de positieve (en preventieve) werking van goede voeding en beweging onderstreept. Goed voor het fysiek welzijn én het geestelijk welzijn. Dit wordt onderbouwd met wetenschappelijk onderzoek, evenals het belang van goede communicatie en het zich geïntegreerd weten in de maatschappij, mét inzet trouwens. Servan-Schreiber is in die zin verrassend en gedurfd dat hij de paden van individualisme verlaat en een sterk pleidooi houdt voor gemeenschapszin. Ergens tussen de lijnen door valt te lezen dat je levenszin moeilijk vinden kan als je enkel en alleen met jezelf bezig bent. Toch wat moedig in een cultuur die altijd maar weer benadrukt dat je met jezelf moet bezig zijn en aan jezelf moet werken. 

Maar er zijn natuurlijk ook hoofdstukken die wél bedoeld zijn voor mensen die worstelen met angst of depressie. Zo schrijft hij over het belang van hartcoherentie en is houdt hij een groot pleidooi voor EMDR, een methode/therapie met verrassende doeltreffendheid, vooral voor mensen die lijden aan PTSS. Wie meer wil weten volgt maar even de link. 

De grootste verdienste van het boek is de ruimdenkendheid. Een mens is meer dan een biologisch/chemisch organisme. Servan-Schreiber hekelt de (medische) cultuur die zegt ‘dit symptoom vraagt om dit medicijn’. Dat is maar één weg, één invalshoek, wat niet belet dat het ook kan helpen of ondersteunen. Ruimdenkend is de auteur ook in de zin dat hij erkent dat er meer is dan enkel de Westerse geneeskunde. De auteur gaat hier niet tegenin (hij is er tenslotte door gevormd), maar erkent dat andere culturen ook wijsheid hebben aangaande het omgaan met ziekte. 

Tenslotte is het boek ontzettend vlot geschreven, wat niet zo’n makkelijk karwei kan geweest zijn. Alles is immers gestaafd met referenties naar onderzoeken, wat meteen resulteert in een omvangrijke bibliografie op het eind van het boek. 

Ik heb er alvast dit aan overgehouden : wil ik gelukkig zijn dan moet ik zorg dragen voor mijn lichaam o.a. door voeding, door regelmaat, door beweging. Zorg dragen voor mijn geest door goede communicatie met anderen, het respecteren van eigen en andermans grenzen en het investeren in relaties. Gelukkig zijn heeft met aandacht te maken. Of gewoon nu en dan stilstaan bij het leven. 

Dr. David Servan-Schreiber, Uw Brein als medicijn, Het antwoord op Prozac, Seroxat en andere antidepressiva, Kosmos 2010 (24ste druk). Ook verkrijgbaar als CD. 

Meer weten over de auteur