snapshot diary – week 45 – herfst en Citadel’Arte

Herfst : je kan er niet naast kijken

Eerst waren was er nog de mooie nazomer en de blaren die overal mooi kleurden. Maar toen kwam (vorige week al) een pak regen en een gigantische temperatuursval.  Gelukkig was er ook De winterjas is al uitgehaald en ’s avonds – om aan 10 0000 stappen te raken – wandel ik in ons dorp alsof ik in het koude Rusland rondloop. Wanneer ik naar het werk rijd is het donker en wanneer ik terug thuis komt is het bijna donker ! Echt wel iets nieuws ! Gelukkig was er Citadel Arte en een zondag waarop ik netjes tussen twee regenbuien door ging wandelen !

Herfst : tijd voor een manifest !

Ik ben best gevoelig aan warmte en licht en al is de herfst amper halfweg, ik mis nu al de zomer en de lente. De lange dagen. Het gemak waarmee ik buiten zit. Het liefste kroop ik onder het donsdeken en begon aan een winterslaap. Nee, al die duisternis hoeft voor mij niet !
Dus moet ik wel een herfstplan maken. Nee, het is er nog niet, maar het krijgt vorm.
Het wordt een balanceren tussen binnen en buiten en daar hoort bij dat ik het binnen gezellig maak maar vooral : dat ik mezelf een schop onder m’n kont geef om toch buiten te gaan. Want ik ben toch een buitenmens. Komende week maak ik mijn herfstmanifest op !

Tijd van bakken

Ik kook zo goed als nooit en de enige keren dat ik toch iets doe in de keuken is het om te bakken. Mijn gang naar zoet en lekker is in de herfst ook dubbel zo erg. Dus waagde ik mij deze keer aan bananenbrood. Het recept is simpel : bananen, eieren, stukjes appel, paar lepels havermoutvlokken en zelfrijzend meel in de blender en that’s it. Geen bakstof en ook geen suiker. De basis haalde ik uit het het sportkookboek, maar omdat ik geen dadels in huis had gaf ik er mijn eigen twist aan. Het draaide uit in iets dat je het beste kan vergelijken met broodpudding maar dan met een behoorlijke bananensmaak. Suiker hoeft echt niet, de (rijpe) bananen zorgen dat het zoet genoeg  is. Een dessertje zou ik het niet noemen maar wel een prima ontbijt of om mee te nemen als tussendoortje.

Citadel’Arte

Foto links : is dit binnen of buiten. Ik zag binnen het lief buiten wandelen. Een bijzondere ervaring. (Citadel Arte) Foto rechts : De oude gebouwen van de citadel.

’s Zaterdags wou het lief toch het huis uit – opmerkelijk voor deze notoire huisduif – en daarom stelde ik voor dat we naar Citadel’Arte in Diest zouden gaan. De vorige editie was mij prima bevallen en ik gokte dat de setting – de oude citadel van Diest – sowieso een treffer zou zijn bij de echtgenoot. Goed gegokt want het was een meevaller.
Ook nu vond ik de tentoonstelling sterk filosofisch. Het meeste werk was best maatschappijkritisch en deed je als toeschouwer eens een andere kant zien, wat toch een behoorlijke verdienste is van kunst. Verder zien dan het dagdagelijkse of net door dat dagdagelijkse heen zien.
Citadel’Arte loopt nog tot en met volgend weekend, woon je in de buurt of heb je zin in een prachtige daguitstap (bv. de combinatie met Diest of wandelen in het schitterende Hageland), dan is dit zeker aan te raden.

Feestelijke wandeling

In het weekend ga ik traditioneel wandelen, en dit keer vierde een naburige wandelclub feest. Dat deden ze op bijzonder originele wijze : een receptie in het park ergens op het midden van de wandelroute. Het smaakte bijzonder ! Het werd wandelen tussen mist en zachte regen door, er was nauwelijk echt zonlicht en het weer was behoorlijk grauw. Toch kan ik er van genieten. Van de cadans van het wandelen, van de natuurelementen, van het in volle natuur zijn.

De komende weken

De komende weken blinken niet uit in straffe plannen. Het zal dus allemaal van dat zogenaamde herfstmanifest moeten komen. Want hé, tenslotte ben ik zelf verantwoordelijk voor dit leven én deze herfst. En straks wordt het nog donkerder !

[perfectpullquote align=”full” cite=”” link=”” color=”” class=”” size=””]Hebben jullie last van de dagen die korter worden ? Tips zijn welkom om het toch een beetje aangenamer te maken ! [/perfectpullquote]