crisis in Spanje

Of ik iets gemerkt heb van de crisis die Spanje zo hard getroffen heeft ? De hoge werkloosheid ?

Op het eerste zicht niet, het valt mij op dat het hier vrij goedkoop is, maar vorige keren dat ik in Spanje was, was dat in Sevilla en Barcelona en zeker in die laatste stad is het sowieso duurder. Maar toch, naar mijn gevoel was het nog nooit zo ‘goedkoop’ geweest, tenzij toen ik nog een kleuter was en mijn ouders hier alle dagen Sinterklaas speelden omwille van de goedkope peseta. Die stond zo laag dat mijn vader stukken van 25 peseta in het zwembad gooide en wij er stuk voor stuk naar doken als extra zakgeld.

Maar verder ? Het meest opvallend zijn inderdaad de prijzen voor huizen. Die staan laag. Je koopt hier al een villaatje met zwembad en al voor zo’n dikke 130 000 euro, 3 slaapkamers, 2 badkamers !

Maar triestiger, en veel veel triestiger, zijn de bedelaars. Nu heeft iedere stad zijn bedelaars en verschilt een bedelaar in Brussel niet veel van een bedelaar in Barcelona, het zijn meestal daklozen of mensen op den dool, artiesten.

Maar hier zie je ze : dertigers, veertigers, netjes gekleed, verzorgd, met een bord voor hen dat ze geen werk meer hebben en dat ze kinderen hebben. Dit zijn niet de ‘klassieke’ bedelaars.
Toen ik ze voor het eerst zag schrok ik. Omdat het zo iemand uit mijn buurt kon zijn. De ene dag aan het werk voor je gezin, de andere dag aan het bedelen.

Het trof mij diep.