de dinofase
Als ik naar de kinderen van de generaties nà mij kijk, dan lijkt het wel alsof er een nieuwe fase is in de ontwikkelingspsychologie, namelijk die van de dino’s. Talloze kinderen heb ik al gezien met dino’s in de hand, in alle maten en materialen, en menig één kende sprak over een T-rex (tyrannosaurus rex) versus een brontosaurus en kon dan nog eens feilloos zeggen dat de T-rex een vleeseter was en de brontosaurus een planteneter.
Zoveel encyclopedische kennis in het hoofd van zo’n kind. Zelf weet ik er niets van af en beperkt mijn kennis zich tot de conclusie na Jurasic Parc, dat je die beesten maar beter niet tegenkomt.
Maar goed, ik heb die ontwikkelingsfase blijkbaar gemist – zoals wellicht mijn hele generatie – en wou die nog inhalen met een bezoek aan het Museum voor Natuurkunde in Brussel. Tot mijn grote schande was ik er nog nooit geweest – ook al een gat in mijn kindertijd !
Het kind in mij werd onmiddellijk wakker, want daar stonden de skeletten en afgietsels van deze prehistorische beesten. Aanvankelijk probeerde ik het allemaal in mij op te slaan, alsof ik de fase nog kon inhalen, maar hé, dino’s zijn complicated, het gaat zo waar over 230 miljoen jaar geleden. Mijn gevoel voor geschiedenis en mijn intern (westers dan nog) classificatiesysteem begint ergens bij de Egyptenaren en beslaat zo’n 5000 jaar in het totaal. Ik ben al blij als ik daar het één en ander kan in situeren.
Dus vond ik het museum, dat het trouwens vooral van jonge bezoekers moet hebben, ‘moeilijk’. Echt ! Zo’n museumbezoek vraagt écht om een gids die je dingen kan tonen en uitleggen. In het buitenland heb ik al dikwijls een audio-gids gebruikt, je ziet iets waar je iets meer wil van weten, drukt op het nummer en krijgt een hele uitleg. Geweldig is dat. Of je scant met je smartphone de QR-code in en je hebt de uitleg van het betreffende object. Maak WIFI beschikbaar en hup, de kost is toch echt wel te overzien, het onderhoud zo goed als nihil. Maar het lijkt soms alsof onze Belgische musea een beetje achterop hinken in innovatie.
Dus hup, terug naar de boeken (waarom niet) en het zalige internet om wat inzicht te krijgen in wat ik als kind gemist heb : de wondere wereld van de dino’s ! Al bij al toch een aanrader, zeker de zaal van de dino’s !
