Waar is die ‘mute’ knop ?

Nu en dan een paar citaten

Ik laat het deze keer na om het boek op klassieke wijze te bespreken en hou het liever met hier en daar een citaat dat is blijven hangen. Boeken krijgen sowieso pluspunten van mij als ideeën blijven hangen. Of ik ze nu leuk vind of niet. Dat laatste was overigens soms wel het geval, Eva Daeleman confronteerde me best wel met mijzelf. ‘Dat zou ik nooit doen ?’. (Waarom ?), ‘Daar geloof ik niet in !’ (Waarom niet ?). Nee, ik volg ze niet in alles. Maar dat hoeft ook niet. Het boek eindigt trouwens met een blad waarop staat ‘Doet uw goesting’. In die ene affirmatieve zin heeft ze haar hele boek samengevat.

Over die vele emoties

Bovenstaand citaat over emoties herken ik, evengoed als de wenselijkheid van een mute-knop. Emoties en gedachten overigens. Bakken vol ideeën, plannen en (gelukkig) ook veel passie. Maar goed, ze zou niet ongelukkig zijn met een mute-knop. Ik ook niet. Ooit las ik een strip van Jommeke en daar waren dieven aan het werk die de hersenen van mensen pikten. Nu ik het zo lees behoorlijk luguber, maar daar dacht ik toen niet aan. Ik herinner me wel dat één van de geleerden in het verhaal uit voorzorg ’s avonds zijn hersenen in een doosje stopte, het op slot deed (tegen de dieven !) en vrij en zorgeloos sliep. Jef Nys was Daeleman voor, dit is al een heel geavanceerde muteknop.

Vinden van evenwicht

Maar goed, hoe vind je die knop ? In het boek van Daeleman staat geen lijstje opgesomd, maar héél het boek is een oproep tot reflectie. Zoek wat voor jou werkt, zoek wat je deugd doet. Ze schrijft over haar eigen zoektocht en wat voor haar werkt.

• Lezen werkt voor mij. Ik haal er energie uit, wijsheid, ik kan meesurfen op andermans gedachten en leven.
• Lopen: wellicht omdat het nooit vanzelf gaat en ik àltijd moeite heb, neemt de cadans van het lopen het op een bepaald moment over van alle emoties en gedachten in mijn lijf. Ik ben dan alleen maar ‘lijf’.
• Wandelen: het zal ook wel te maken hebben met die cadans, maar véél meer nog met de natuur. In de natuur kom ik altijd tot rust. Dan is er maar één emotie, dat alles goed is. (Natuur als beste medicijn, ik vind dat nog niet zo onnozel)
• Schrijven, maar dan niet over mezelf of het werk. Maar zo’n blog hier en daar, doet het helemaal.
• Zwemmen: alsof ik naar mijn natuurlijke habitat trek.

Voila, Eva Daeleman heeft mij aan het denken gezet.

Eva Daeleman, Omdat het kan, 256 blz., uitgeverij Horizon, 2018, te koop bij o.a. Bol.com voor €21,99