En dan vraag ik mij af – Doe ik het wel goed?
Wie een boek van Eva Daelman (1990) leest, weet waaraan zich te verwachten: bespiegelingen over het leven, verweven met verhalen van vallen en opstaan.
Soms centreren haar boeken zich rond één thema, soms is het een bundeling van opgedane kennis ‘on the road’, het hobbelig pad dat leven heet.
‘En dan vraag ik me af: doe ik het wel goed, het leven?’ hoort thuis bij het tweede: vragen die ze zich stelt, gaandeweg, reflecties over vroeger en nu.
Het leven als uitdaging
Weinig tot niets is vanzelfsprekend bij Eva Daeleman. Als eeuwige zoeker naar wat ‘echt’ leven is (in haar boek ‘authentiek leven’) blijft ze zich bij alles wat op haar weg komt, vragen stellen. In ‘En dan vraag ik me af: doe ik het wel goed, het leven?’ gaat het vooral over de zoektocht naar wie ze zelf is. Een afgerond antwoord is er niet, elke dag is er wel een nieuwe uitdaging.
Ik probeer me al jaren te ontdoen van stempels die me niet meer passen, te leven zonder goedkeuring van buitenaf, zonder bewijsdrang. (…)
Tegelijkertijd doet het me ook weer twijfelen aan mezelf. Als je mijn werk de afgelopen jaren volgde, dan weet je dat het juist mijn passie is om beter te worden in het leven, beter te worden in mezelf zijn en de situaties die op mijn pad komen te blijven gebruiken voor groei.
Citaat uit Eva Daeleman: ‘En dan vraag ik me af: doe ik het wel goed, het leven?’ (Horizon 2021)
Een nieuwe levensfase
Twee ankers zijn in dit boek duidelijk: Eva Daeleman heeft rust gevonden bij ‘haar man’. Je kan niet om hem heen, hij is haar rustpunt, de haven. Er lijkt zelfs een aureooltje om te zitten, de manier waarop ze steevast spreekt over ‘haar man’ en niet over ‘Stijn’.
Tweede anker is haar dochter Moon.
En hoewel ik dacht behoorlijk vrij te zijn, deed de transformatie van vrouw naar moeder me inzien dat ik toch nog vaster zat dan ik ooit had kunnen zien. Plots krijg je een rol toebedeeld die zo groots en allesomvattend is, dat alle donkere hoekjes in de spotlight komen te staan. Je kunt je niet meer verstoppen achter dat waar je goed in bent. Het leven draait niet enkel meer om jezelf, je eigen ritme, je eigen structuur en je eigen systemen van welzijn en welbevinden. In die nieuwe rol kon ik de moeilijkheden niet meer opvangen met de sterktes.
Citaat uit Eva Daeleman: ‘En dan vraag ik me af: doe ik het wel goed, het leven?’ (Horizon 2021)
Geen heilige huisjes
Het boek is in korte tijd geschreven en leunt dicht bij een dagboek vol bespiegelingen over wat ze ziet (bij zichzelf) en wat ze zelf doet als verdieping op weg naar ‘verlichting’. Niets is taboe, haar zoektocht gaat alle richtingen uit, er wordt – typisch Eva Daeleman – geen wijsheid verkondigd in de zin van ‘zo is en en niet anders’. Aan het woord is een vrouw (begin dertiger) die zich vragen stelt en op zoek gaat naar antwoorden. De lezer van het boek leert allerlei therapieën, levensscholen en levenswijsheden kennen, de ene al bekender dan de andere, van mainstream tot exotisch.
Dagboekgewijs
Dit boek verschilt in heel wat van haar vorig boek: Woman Up. Dat boek had een centraal thema en is ook anders uitgegeven. Is het boek Woman Up gedrukt op luxepapier en voorzien van foto’s, dan is ‘En dan vraag ik mij af‘ eerder een pocketboek: ruwer papier, geen foto’s, geen centraal thema.
Het boek lijkt meer een grote reflectie op kleine en grote momenten in haar leven, vroeger en nu, zonder daar evenwel grote lijnen uit te distilleren. Eva blijft een zoeker ‘on the road’ en ik heb zo het vermoeden dat ze nooit tot sluitende antwoorden zal komen, zoeker pur sang als ze is.
Voor mij ging het boek daardoor soms teveel kanten op, maar wellicht heeft dat te maken met mijn leeftijd. Ik kan mij voorstellen dat dertigers dit net een boek vinden waarin de herkbaarheid groot is: de (nieuwe) zorg voor een kind, een nog jonge relatie met de vader van je kind.
Kies niet om zelf het compromis te worden
Eén van de gemeenschappelijke factoren in de boeken van Eva Daeleman is dat ze je laten nadenken. Over het leven, over wat zogezegd moet, over levenslessen die je worden/werden ingefluisterd, waarheden waar niet aan getornd mag worden. Denk na. Maar bovenal: leef.
Dat is ook de boodschap van mijn boek: leef voor het te laat is en al het leven uit je vloeit. Vind een manier van leven zoals je dat graag wilt. Sluit compromissen indien nodig, maar kies niet om zelf dat compromis te worden. De wereld heeft je nodig, de wereld wil jou in je kracht en licht zien. (…) En ja, af en toe zul je getest worden, zal je bestaan op z’n grondvesten daveren.
Citaat uit Eva Daeleman: ‘En dan vraag ik me af: doe ik het wel goed, het leven?’ (Horizon 2021)
Besluit
Net zoals bij haar vorige boeken krijg je als lezer tal van verwijzingen naar ‘wijze mensen’ en allerlei citaten. Daar kan ik wel van genieten. Anderzijds had ik bij dit boek soms de indruk dat het – omwille van de dagboekstijl – alle kanten uitging. Er wordt niet echt iets opgebouwd. Het leek mij soms wat snel geschreven.
Wat er ook van zij, Eva Daeleman zet je altijd aan het denken en blijft je uitdagen. Of je nu 30, 40, 50 of 70 bent.
Wat dit boek betreft onthou ik vooral haar boodschap: Leef voor het te laat is, sluit compromissen indien nodig, maar kies niet om zelf dat compromis te worden. En zoals blijkt uit al haar boeken: het is nooit te laat om van koers te veranderen. Integendeel, het leven zelf is verandering!
Eva Daleman, En dan vraag ik me af: doe ik het wel goed, het leven? is een uitgave van Horizon (2021), telt 224 bladzijden en is te koop bij je lokale boekhandelaar of bij Bol.com voor €22,99 (paperback), €12,99 (luisterboek) of € 9,99 (ebook)
Zin in meer bookreviews?
Hier vind je alle bookreviews die verschenen zijn op DeWereldvanKaat.
Verder kan je me ook volgen – voor wat boeken betreft – op mijn Instagramaccount Kaatleest.
