Gedichtendag 2020: uitgespuwd door schikgodin
Vandaag is het gedichtendag! Koos ik vorig jaar nog eentje dat bovenal maatschappelijk was, dit jaar koos ik er eentje dat naar binnen gericht is. Eentje dat evengoed mijn hart en ziel raakt.
Ik vond het boekje ‘De mooiste gedichten van William Shakespeare’ tijdens een dagje opruimwoede. Shakespeare had mij jaren geleden teleurgesteld. Ik kreeg het (oud-)Engels dan wel vertaald, het zei me niets.
Tot ik het onlangs simpelweg in het Nederlands las, schitterend vertaald en meteen getroffen was door dit gedicht:
Met enig talent voor dramatiek voel ik mij sommige dagen werkelijk uigespuwd door schikgodin en mensdom tegelijk. Ik lijk niets van de wereld te begrijpen en ben de belichaming van ‘een ongeluk komt nooit alleen’.
Het is niet, zoals in het gedicht, dat ik droom te verkeren in kringen vol talent en macht of als een haantje dat ook mag kraaien, maar ik durf wel te botsen op inefficiëntie (gebrek aan talent?), logge structuren en bureaucratie.
Op zo’n dagen kom ik thuis, vermoeid van de werkdag en het ploegen in de aarde, blussen van brandjes, verward en uitgeput.
Dan rijd ik naar huis,
tot ik denk aan jou, mijn lief. Dan juich en klim ik
als de vroegste vogel naar de zon.
Ineens klinkt daar het prachtigste cantabile.
Zeg zelf. Eentje dat elke gedichtendag overleeft. Met dank aan dat zalige lief van mij.
William Shakespeare, de mooiste gedichten van, uit de reeks Wereldpoëzie – De Morgen bibliotheek, 2006. Wellicht alleen tweedehands nog te vinden, maar boeken genoeg vol poëzie van deze grote dichter!
