Gelezen !

Op aanraden van een collega heb ik de boekendief gelezen. Het verhaal is vanuit een origineel perspectief verteld : namelijk de dood. De Dood vertelt over zijn bijzondere interesse in een Liesl, een meisje dat bij pleegouders woont ten tijde van Hitlers overheersing. Ze houdt bijzonder veel van woorden en boeken en is bereid tot diefstal als het over woorden gaat. Een dik boek (558 blz !) dat ik toch graag gelezen heb. Het toont eens niet de oorlog van de slagvelden maar wel het impact dat deze (en de jodenvervolging) moet gehad hebben op de gewone bevolking. Niet iedereen stond in vuur en vlam voor der Führer !

Ontzettend graag gelezen en een hoogtepunt in deze vakantie was de biografie van Pascal Khoo Thwe. Het boek speelt zich af in het (gesloten) Birma. De auteur (°1967) groeit er op in een stam met volksgeloof en agrarische tradities, raakt verzeild in de opstandsbeweging en ziet zijn overtuigingen en levensstijl geconfronteerd met het westen wanneer hij uiteindelijk in Cambridge studeert. Het verwonderde hem daar dat hij werd uitgedaagd “zelf na te denken” en een mening te vormen, terwijl dat in Birma juist niet mocht.

Een niet te missen boek voor al wie naar India reist of plannen in die richting heeft. Net van de middelbare school af en tussen een nieuwe etappe universiteit vinden heel wat van vrienden van Dave dat je pas ‘ervaren’ bent als je India hebt overleefd. Aanvankelijk ziet hij niets in dit idee tot een beeldschone hem uitnodigt om mee te gaan. Het wordt niets tussen die twee en India blijkt inderdaad een ware beproeving, een nachtmerrie met zoveel humor geschreven dat je het boek in een halve dat uit hebt. Ik heb het in India gelezen en weggegeven aan een medereizigerster, we lagen dubbel krom omdat alle ‘nachtmerries’ zo herkenbaar waren !

Met het Stenen Concilie zat ik helemaal in het thrillergenre. De 30-jarige Diane Thiberge leidt een evenwichtig bestaan, maar mijdt elk contact met mannen. Omdat ze wel moeder wil worden, besluit ze een kind uit Thailand te adopteren. Enkele weken nadat ze Lucien heeft opgehaald, krijgt ze in Parijs een zwaar auto-ongeluk. Lucien is met zitje en al door de zijruit naar buiten geslingerd en ligt in coma. Diane weet zeker dat ze het zitje goed vastgegespt had. Ze komt tot de conclusie dat iemand het op haar kind gemunt heeft en gaat vastberaden op onderzoek uit. Haar ontdekkingen brengen haar tot Mongolië. Langzaam wordt de ware identiteit van het kind onthuld. (Citaat)

Heel wat nieuwe woorden geleerd en best fijn dat het voor een groot stuk in Mongolië afspeelde, maar toch een beetje ‘over the top’ wat het plot betreft. Mensen die plots veranderen in dieren, het is niet echt mijn ding.

Het boek ligt op de luchthaven van Kathmandu.

Met ‘De jongen in de gestreepte pyama’ ben ik opnieuw in de tweede wereldoorlog beland, niet dat ik daar een bijzondere interesse voor heb. Ik heb het boek gekregen van een medereizigster (dankje Inneke) in India. Ook hier staat een kind centraal. Zijn vader is een belangrijk SS officier en ze verhuizen naar “Oudweis”. Door het venster van zijn nieuwe kamer ziet hij mannen en jongetjes ‘in gestreepte pyama”. Hij heeft geen idee waarover het gaat.