Gelezen en al dan niet goedgekeurd !
Zomaar voor de vuist weg, boeken die ik dit jaar gelezen heb. Ook een beetje om het zelf bij te houden, maar ik zal er zeker vergeten, want ik lees gewoon altijd maar meer.
De Aanslag, van Harry Mulisch. Ik zag het boekje toevallig in de bibliotheek en het was ontzettend leuk uitgegeven. De verpakking doet ook al iets, dus dacht ik : waarom niet ? Het boek ligt al een eeuwigheid bij mijn ouders in paperback (meer nooit gelezen, door niemand) en nu las ik het en het beviel me prima. Dat het tot aangeraden literatuur behoort of zelfs verplichte, vind ik niet onterecht. Het plaatst je terug in de oorlog en wat die voor ‘gewone’ mensen betekende. Echt een aanrader ! In de kringloopwinkel kreeg ik tijdens een of andere actie een boek naar keuze cadeau. Het werd ‘Klaaglied om Agnes’, van Marnix Gijsen. Weeral een klassieker, maar die beviel me bijlange niet zo goed als De Aanslag.
Voor Kerst en Nieuw kregen we hier ook een stapeltje boeken waaronder 2 van die leuke Dwarsliggers, boeken die nauwelijks 2 kredietkaarten groot zijn, en zo’n centimeter dik. Ze zijn gedrukt op ‘bijbelpapier’ (vgls verkoopster) en ze passen letterlijk in je achterzak. Ik ben heel erg te vinden voor het concept van die Dwarsliggers, want nu heb ik minstens altijd één boek in mijn handtas. Ik las mijn eerste van Nicci French en dat viel o zo tegen : Wat te doen als iemand sterft. Wil iemand mij aub zeggen dat het een toevalstreffer is dat dit boek zo’n slecht plot had ? Want iedereen is er o zo enthousiast over en nu ben ik niet geneigd om er nog eentje te lezen van hen !
Evengoed in de reeks Dwarsliggers las ik Kind 44 (Tom Rob Smith), dat zich afspeelt in de Sovjet-Unie toen alles daar nog onder toezicht oog gebeurde. Best interessant, al was het maar om in de huid van iemand uit die tijd te kruipen. Dat was trouwens het beste aan het boek en niet de zogezegde suspens van de seriekindermoordenaar. Maar goed, het heeft gesmaakt !
Helemaal iets anders is dan weer Besluitloosheid (Benjamin Kunkel), ook een boek dat ik gewoon op de kaft meegenomen heb en omdat er stond dat de schrijver vergeleken kon worden met Jonathan Foer. Geen idee of dat waar is, maar het is gewoon een grappig en zeer onderhoudend boek. Het gaat over een jongeman in New York die helemaal niet weet wat met z’n leven te doen en geen enkel besluit kan nemen over niets of niemand en op die wijze maar wat aanmoddert. Hij is filosoof en dat maakt er zijn leven niet makkelijker op. Uiteindelijk stelt zijn vriend hem voor om een experimenteel medicament tegen die besluitloosheid te nemen, al weet niemand of het werkt en vanaf wanneer het werkt. Grappig en leest als een vaart !
Bekoord door de mooie uitgaven bracht ik ‘Mijn nieuwe familie’ van Abigail Thomas mee, De kaft is dezelfde in het Nederlands. Dat vond ik een ontzettend aangrijpend boek. Abigail vertelt over het leven met haar man sedert hij een hersenletsel heeft opgelopen. Overleeft je relatie zoiets en hoe leef je met een man die niet meer dezelfde is als diegene ervoor ? Die soms onzin uitkraamt en dan weer helder is ? Iemand waarmee je getrouwd blijft (en wil blijven) maar waar je niet meer kan mee samenleven omdat de zorg te groot is ? Een ontzettend mooi boek en o zo realistisch. Helemaal niet heroïsch maar een pareltje in z’n eenvoud en eerlijkheid.
Helemaal iets anders is dan weer Besluitloosheid (Benjamin Kunkel), ook een boek dat ik gewoon op de kaft meegenomen heb en omdat er stond dat de schrijver vergeleken kon worden met Jonathan Foer. Geen idee of dat waar is, maar het is gewoon een grappig en zeer onderhoudend boek. Het gaat over een jongeman in New York die helemaal niet weet wat met z’n leven te doen en geen enkel besluit kan nemen over niets of niemand en op die wijze maar wat aanmoddert. Hij is filosoof en dat maakt er zijn leven niet makkelijker op. Uiteindelijk stelt zijn vriend hem voor om een experimenteel medicament tegen die besluitloosheid te nemen, al weet niemand of het werkt en vanaf wanneer het werkt. Grappig en leest als een vaart ! Zo, dit was even uit het hoofd opgesomd wat ik mij nog herinner te hebben gelezen de laatste 2 maanden, het zijn er meer, maar er komt wel een vervolg van dit blogje !
Ik geloof niet dat ik dat boek van Nicci French heb gelezen, maar wel andere en ik vind hun boeken wel goed. Al lees ik de boeken van de ene helft, Nicci Gerard, nog liever.
Wat te doen als iemand sterft vond ik ook niet zo goed, hoewel de andere boeken van Nicci French me wel konden bekoren. Dus bad luck zeker.
De andere titels noteer ik zeker voor een volgend bib-bezoek
oh ja, De Aanslag heb ik ook op school gelezen en ik vond dat toen wel goed. We hebben er ook de film van bekeken.
Hmm “Mijn nieuwe familie” klinkt wel heel aangrijpend en emotioneel. En die Besluiteloosheid wil ik ook wel onthouden.
bedankt voor de tips!
en met het schaamrood op mijn wangen, kom ik hier dan even piepen en zeggen dat ik ook nog wat boeken opzij heb liggen, die ik je nog beloofd had hé… ze komen er aan hoor, ik breng ze na de vakantie wel even langs op je werkplek!! ik was je niet vergeten hoor, maar er is hier weer zoveel gebeurd… 😉
klaaglied om agnes en de aanslag was verplichte lectuur in het middelbaar (en later aan de unief, heb ooit nog 2 jaar germaanse gedaan!) opnieuw, en toen vond ik ze wel ok, hoewel marnix gijsen niet mijn lievelingsauteur zal worden…
en grappig dat je die laatste ‘besluiteloosheid’ ook op de kaft hebt meegenomen, ik dus ook, maar ben er nog niet aan toe gekomen (zoals aan zoveel boeken niet!!!)
en nicci french, nee, het is zeker niet hun beste boek… persoonlijk vond ik vooral de eerste 4 erg goed, en daarna ben ik ze wel blijven lezen, maar vind ik ze beduidend minder …
De verborgen glimlach vond ik ook nog wel ok, evenals ’tot het voorbij is’… mss toch maar es met een ander boek proberen…
en ja, ik lees zelf ook nog liever die van nicci gerrard alleen…