Gelezen in november

Ik las de voorbije maand best wat boeken, teveel om voor elk boek een artikel te schrijven. Dus hier een round-up!

Het Grenzeloze Brein – Jo Boaler

Het boek maakte indruk op mij, het begrip neuroplasticiteit werd ineens heel concreet. Samengevat: zie je hersenen als spieren die je kan trainen en niet als ‘ik ben zus of zo geboren‘. Niet dat er in iedereen een Einstein schuilt, maar evenmin is het niet (!) zo dat je IQ vanaf de geboorte vastligt of ‘onveranderlijk’ is. Lees hier een uitgebreid artikel.

Jo Boaler – Het grenzeloze brein

Nog 9 minuten – Evy Hanssen, Jutta Borms & Hilde De Baerdemaeker

Dit boek is een extra artikel waard (beloofd!) maar ik kan alvast vertellen dat ik meer dan aangenaam verrast was. Ik geef toe, altijd als er ‘bekende gezichten’ een boek schrijven, ben ik extra op mijn hoede. Dit boek is echter een heerlijk boek van 3 vrouwen die op zoek gaan naar meer balans en rust in hun leven door meditatie.
Geen drammerig ‘zo moet het‘ of moeilijke zaken maar, net zoals er staat: tonnen inspiratie voor meditatie. Net dat maakt het boek zo aantrekkelijk. Ik leerde tal van meditatievormen bij, sommige kort en speels, andere best wel ernstiger. Maar bovenal onthou ik dat er altijd wel ‘negen minuten’ zijn ; ‘ergens’, en dat er wel altijd iets van meditatie is dat net bij die omstandigheid werkt. De drempel tot meditatie werd nog nooit zo laag gelegd: dus lezen dat boek!

Nog 9 minuten – Evi Hanssen e.a.

Wil – Jeroen Olyslaegers

Ik was zo onder de indruk van ‘Wilde Vrouw‘, van de stijl van Jeroen Olyslaegers, dat ik gewoon méér wou lezen.
Wil situeert zich net als Wilde Vrouw in Antwerpen en dit keer tijdens de bezetting door de Duitsers in de tweede wereldoorlog. Wil werkt bij de Vlaamse politie die op haar beurt samenwerkt met de Duitse overheid. Hij komt in contact met de gruweldaden tegen joden, maar evengoed met verzetsstrijders. Zijn houding is op zijn minst ‘lauw’ te noemen. Hij verraadt niet, maar gaat evenmin in verzet. Het lijkt aan hem voorbij te gaan, alsof hij het allemaal ondergaat, willoos en machteloos. Toch is dit niet het eind van het verhaal.
Prachtig geschreven en met veel nuance. De wereld is zelden zwart/wit.

Jeroen Olyslaegers – Wil

Lieve gunsteling – Marieke Lucas Rijneveld

Weerom een auteur die ik bewonder om de schrijfstijl. Past voor mij in het rijtje van Jeroen Brouwers en Jeroen Olyslaegers. Zinnen waarvan je merkt: deze mensen hebben het ambacht van schrijven tot kunst verheven, over iedere zin is nagedacht. Ofwel: puur talent.
Marieke Lucas Rijneveld verraste me vooreerst met ‘De avond is ongemak‘, een boek waar ik heel gemengde gevoelens over heb, maar dat mij trof door de schrijfstijl.

Wat thematiek betreft blijft dit voor mij een zwaar boek: het ontembare verlangen van een veearts naar het lichaam van een puber. Hoe hij zich stap voor stap in haar leven nestelt en manipuleert. Ik kreeg er soms koude rillingen van. Maar het blijft een knap werk, alsof je in de hersenen van een pedofiel kruipt. En ja opnieuw: meesterlijk geschreven zinnen.

Marieke Lucas Rijneveld – Mijn lieve gunsteling

Het moois dat we delen – Ish Ait Hamou

Een boek dat duidelijk refereert aan de terroristische aanslag in Brussel in 2016. Wat als één van de beschuldigden, na celstraf in je buurt komt wonen? Wat als helemaal niet duidelijk is of die veroordeelde wel degelijk schuldig was?
Het overkwam Soumia, die een koppel naar de luchthaven voerde met ‘weinig bagage’. Ze kende het koppel vaag, althans eigenlijk enkel de vrouw van vroeger. Die was, sinds haar huwelijk, radicaler geworden, maar dat had Soumia vooral begrepen als religieus orthodoxer, strenger in de leer.
Had ze moeten weten dat dit koppel explosieven vervoerde? Had ze het moeten zien aankomen? Kan ze nooit nog haar gewone leven opnemen of blijft ze gebrandmerkt als de terroriste?
Een prachtig boek.

Ish Ait Hamou – Het moois dat we delen

Lichter dan ik – Dido Michielsen

Ik las dit boek puur toevallig omdat het door mijn ereader werd aangeraden en zo laag geprijsd was (ik denk minder dan 4 euro) dat ik dacht: hiermee riskeer ik niets.

Goede gok bleek, want het boek was meer dan het lezen waard. Dit boek volgt het leven van Isha. Ze groeit op in Java, in die tijd, Nederlands Indië. Nog nooit heb ik indringender ‘gevoeld’ wat kolonialisme is.
Isha is rebels en wil geen traditioneel huwelijk. Het lijkt alsof het haar beter gaat wanneer ze verliefd wordt op een Nederlander en goed behandeld wordt. Ze krijgt twee kinderen en runt het huishouden. Een huwelijksaanzoek komt er echter niet. Integendeel, na verloop van tijd huwt de heer des huizes een ‘Nederlandse’ en is er geen plaats meer voor Isha en haar kinderen.

Ze verhuist naar een nieuw Nederlands gezin, samen met haar kinderen. De kinderen worden door het Nederlandse paar geadopteerd al zullen ze nooit dezelfde rechten krijgen als de andere biologische kinderen. Het lijkt dat Isha hiermee de toekomst van haar kinderen veilig stelt, maar de prijs is hoog: nooit mogen haar kinderen te weten komen wie hun moeder is.

Als later haar kinderen uitgehuwelijkt worden is ook in dat gezin geen plaats meer voor haar. Waar haar kinderen naartoe zijn, of ze ooit zullen weten wie hun moeder is, wat hun wortels zijn, we zullen het nooit weten.

Een indringend verhaal over leven in Nederlands Indië, een aanklacht tegen kolonialisme.

Dido Michielsen – Lichter dan ik

Activeer je nervus vagus – Luc Swinnen

De theorie van dit boek, ook wel de polyvagale theorie genoemd, bedacht door Stephen Porges, gaat over de link tussen stress en lichaam. Ik vond het een zeer verrijkend boek, heel helder uitgelegd en herkenbaar. Of ik er echt aan iets heb durf ik nog niet echt te schrijven, het ligt nog te ‘vers’ in het geheugen en ik moet er nog concreet mee aan de slag. Wie geïnteresseerd is in de theorie vindt alvast hier wat informatie. Ik zou zeggen, kijk vooral naar de tekeningen, want het is nogal theoretisch en er zijn veel nieuwe termen.

Luc Swinnen Activeer je nervus vagus

Dit was een stressmaand. Vandaar al die boeken

Deze maand las ik buitengewoon veel en dat was ook te merken op deze blog. Ik kwam nauwelijks toe aan wandelen, wat zeer spijtig is. Eerlijk gezegd kwam ik behalve werken nauwelijks toe aan eender welke vorm van ontspanning. Lezen is zo’n beetje de allermakkelijkste ‘ontspanning’ voor mij, makkelijker en ‘meer rendabel’ dan bv. televisie kijken, want dat zijn weer veel prikkels en in tijden van stress kan ik er nauwelijks mijn aandacht bij houden. Dan begin ik toch weer mijn huis op te ruimen en ‘volg ik wel vanop een afstandje’. Boeken vragen mijn volle aandacht, al was het maar omdat ik het boek moet vasthouden en mijn ogen erop richten moet. Ik kan niet veel meer doen dan lezen, meestal in de hoop dat het de andere (zorgelijke) gedachten even verdringt.

Dat ik veel gelezen heb de voorbije maand vind ik best fijn omdat ik er echt van genoot en het dikwijls mijn enige ‘uitweg’ was. Toch hoop ik dat de volgende maand minder stressvol wordt en ik weer de weg naar buiten en het wandelen vind!

Ook te volgen op Instagram: Kaatleest

Graag meer boeken? Volg mij op instagram!