Goede raad aan alle echtgenotes !
Welzeker : prijs stelt hij op alles wat het materiële comfort van zijn leven bevordert : een goed onderhouden huis, welverzorgde maaltijden, die op tijd worden opgediend – d.w.z. vrijwel dadelijk bij zijn thuiskomst – frisgewassen en gezegelijke kinderen, een op ‘dato heden’ bijgehouden kasboek, orde op zijn persoonlijke bezittingen, kortom al deze en andere huishoudelijke zaken, waarvoor u de verantwoordelijkheid eens en voor altijd op u hebt genomene. (…) Luistert aandachtig naar hem, wanneer hij over zijn werk, zijn moeilijkheden en zijn verwachtingen spreekt. En indien u van dit alles niet veel begrijpt, luister dan met uw hart en niet met uw oren, zonder hem met onsamenhangende en kinderachtige vragen telkens te onderbreken. Prijs zijn successen hemelhoog, maar negeer vooral zijn tegenslagen.(…)Daarenboven verlangt hij dat u hem uw tederheid toont. ….
en verder, over de man
En een kleine jongen als hij is, moet u hem juist dàn zeer “au serieux” nemen, hem met attenties omringen en buitensporig verwennen. Daar heeft hij immers alle recht op. Maar verwacht omgekeerd niet, dat hij u veel meegevoel zal laten blijken als u reden tot klachten hebt inverband met eigen lichte vermoeidheid. Hij zal u hiermee een beetje plagen en bweren dat u er heus teveel ‘aan toe geeft’. (…)
In iedere echtgenoot sluimert een kleine tiran. roep die onaangename dicator vooral niet op.
Dit vond ik in het boekje ‘de kunst van het beminnen en bemind worden’, 1964. Het boekje moet her en der verspreid geweest zijn. Het is een soort gidsje over hoe je je als vrouw tegenover je (aanstaande) man moet gedragen, wat kan en wat niet kan en wat er van je verwacht wordt als vrouw !
Goed dat mei 68 daarna nog kwam, of ik had nog altijd geen man ! En die gezeggelijke kinderen ?
