graag zien

Onze dag begon met een ritje naar oma en opa. Oftewel mijn schoonouders. 50 jaar huwelijk. Het feest was pas in de namiddag, maar wij hadden ’s nachts het huis al versierd en de buren hadden er nog een behoorlijk stukje aan verder ‘gebreid’.
Meer dan een jaar is oma al bezig met dit feest, groot als ware het een huwelijks feest.
50 jaar wel en wee, maar bovenal twee gelukkige en gewoonweg goede mensen. Met gezond verstand.

Toch begon onze dag niet in feeststemming. We moesten voor het ‘feest’ ook nog naar een begrafenis van de vader van een vriendin. Die behoorde tot dezelfde generatie als oma en opa, maar had z’n vrouw reeds vroeg verloren. Waar wij – de (schoon-)kinderen vandaag de ouders zouden vieren om 50 jaar huwelijk, werd hier door de kinderen afscheid genomen van de laatste ouder.

Manlief was sterk onder de indruk. Het was duidelijk dat de overleden papa heel erg gemist zou worden. Het was duidelijk dat er veel liefde was tussen de kinderen.
Op het eind van de dag – het feest van de ouders voorbij – zei mij niet zo spraakzame man : uiteindelijk gaat het om graag zien.

Zullen we op het eind van ons leven graag genoeg gezien hebben ?

De vraag blijft in mijn hoofd dolen. Niet : zullen we genoeg verwezenlijkt hebben, zullen we de juiste keuzes gemaakt hebben, maar gewoon : zullen we graag genoeg gezien hebben ?
Soms verrast mijn echtgenoot mij, zoveel filosofie in één zin.