Gelezen : Vaak ben ik gelukkig – Grøndahl, Jens Christian

Verleid door de titel en de kaft

“Don’t judge a book by its cover” wordt gezegd en toch is het net datgene wat mij verleid heeft tot het lezen van het boek.  Ik heb de cover niet eens goed bekeken, maar de combinatie van de kleuren en de titel, maakte dat wel eens wou kennismaken met Grøndahl. Ik had zijn naam hier en daar nog opgevangen, dus waarom niet ?

Een lange nabeschouwing

Het hele boek  van Grøndahl is één lange nabeschouwing van Ellinor een vrouw in de 70 die zich richt tot haar lang geleden overleden vriendin, Anna. Verwacht je dus niet aan dialogen (die zijn er niet), intriges (alles is geweten) of actie (alles is voorbij).

Toch is Grøndahl erin geslaagd om een knap boek neer te zetten, iets wat een behoorlijk moeilijke oefening moet geweest zijn als je je stylistisch al zo klem zet.

Het leven is goed, ondanks alles

Ellinor kijkt met een intense mildheid terug op haar leven dat allesbehalve eenvoudig was. Anna had immers een relatie met haar man. Tot ruzies of spanningen heeft dat nooit geleid want net toen Ellinor het door had kwamen Anna en Ellinors’ man om tijdens een ski-ongeval. Blijven over : de twee bedrogen echtelieden. Anna en Georg.

Je zou een brief verwachten vol teleurstelling en haat om het verraad, maar toch kijkt Ellinor met mededogen en bijzonder veel liefde voor Anna terug op haar leven. Het lijkt soms alsof haar genegenheid voor Anna groter is dan diegene die ze ooit voelde voor haar echtgenoten. Echtgenoten, meervoud, ja, want na verloop van tijd worden de ‘achtergebleven’ een nieuw koppel. Opnieuw : niets spectaculair, geen hevige emoties, het lijkt bijna alsof Ellinor geluidloos de rol van de overleden Anna overneemt. Ze ontfermt zich over Anna’s zonen en is gelukkig met Georg.

Alsof de rust tussen de zinnen ademt

Het hele boek ademt rust en gelatenheid uit. Geen verslagenheid, geen geberusting maar vrede met wat is. ‘Vaak ben ik gelukkig’ alsof het een keuze is.
Alsof Ellinor meent dat wanneer het stormt je best meedeint en geen extra golven maakt.

Grøndahl heeft het zich me dit verhaal niet makkelijk gemaakt. Het hele verhaal schreeuwt immers om onrust en protest, om alles behalve geluk. Nergens is hij die weg opgegaan.

Het is wat het is

Ellinor deed me denken aan mijn reeds tachtigjarige schoonmoeder. “Het is wat het is”. Alsof je pas na je 70ste de dingen helder ziet en tot deze wijsheid kan komen.

Grøndahl nadert de 60 maar vertolkt die wijsheid helemaal. “Vaak ben ik gelukkig”. Mocht er al een ondertitel geweest zijn dan was het wellicht “En dat is genoeg”.

Drie sterren : mooi om te lezen, maar geen must

• Taal  : Vlot geschreven, kleine stukjes (dagboek)
• Inhoud : nabeschouwing over het van Ellinor, gericht aan haar vriendin Anna
• Emotie :  acceptatie van het leven
• Themata : terugblik op het leven
• Genre : fictie
• Personages :  Ellinor, 70, na het overlijden van Greorg, de voormalige man van Anna. Anna en Ellinors eerste man zijn reeds gestorven.
• Tempo : heel traag, één lange brief
• Context : Scandinavië, hedendaags

Praktisch 

Jens Christian Grøndahl, Vaak ben ik gelukkig, uitgeverij  J.M. Meulenhoff, januari 2017, 152 pagina’s.
Paperback bij bol.com voor € 17,99. Ik las de Kindleversie voor $ 12,79.
Ebook bij bol.com voor € 11,99.