Het gevecht met de tijd
Ik zou dit nu niet moeten schrijven, want straks, dat is normaal gezien binnen een uur, vertrekken we richting Frankrijk. Op reis.
Maar ik neem even mijn toevlucht tot deze blog om mijn gedachten te ordenen en te schrijven over … vakantiestress.
En nee, dan heb ik het niet over het pakken van de koffers, de files, de bergen was voor en na, het uitprinten van de mogelijke documenten en het afwegen van de beste route.
Ik stond deze morgen op en dacht ‘ik heb geen tijd om op vakantie te gaan’.
Wanneer ik door ons (misschien ietwat te grote) huis wandel, dan zie ik allerlei karweien. Hier en daar moet toch het een en ander worden opgeknapt. De kasten zouden uitgeruimd moeten worden. Er zou eens een gigantische selectie moeten gebeuren in alles wat wij hebben : wat mag naar de kringloopwinkel en wat hebben we echt nodig ? Administratie : die oude facturen mogen weg, ook die vervallen garantiebewijzen.
Het onkruid en de tuin, daar moeten we eens iets ‘fundamenteels’ mee doen.
En naar het containerpark, ja. Voor die oude niet werkende grasmachine en die kapotte stoel.
En zo gaat dat maar verder. Het heeft dus niet eens met ‘het werk’ te maken.
En natuurlijk komen daar nog de ‘normaalste’ dingen bij als sporttraining, liefst toch wat meer dan tijdens het werkjaar, minder kan toch niet ? Vrienden opzoeken. Dromen van een langere fietsritten. In oktober heb ik examens, ik zal toch die cursus eens moeten inkijken ?
Iedere dag maak ik een planning en schrap de karweien één voor één af. Maar er lijkt geen einde aan te komen. Het lijkt soms zo erg dat ik onlangs dacht dat als ik niet meer zou werken, het nog altijd niet gedaan zou krijgen.
Misschien moet een mens daarom toch ‘op reis’ en ‘op vakantie’. Weg met de lijstjes, weg met het onkruid dat je in de ogen staart, de onmogelijkheid van te wassen en te strijken, de onmogelijkheid om de keuken eens onder handen te nemen.
Zal ik er in slagen de lijstjes te vergeten en gewoon op te gaan in het moment, te genieten van de natuur ?
Manlief* heeft er alvast geen last van. Zijn vakantie stond geheel en al in het teken van de Tour en dat gaf zijn dag structuur en doel.
De rest is bijzaak, zegt hij. Het is vakantie.
(*) Het lief slaapt nog. Of we nu vroeg of laat vertrekken naar onze vakantiebestemming, we raken er wel, is zijn devies. Stikjaloers kan zijn op zo’n stressloosheid !
