Het lief en ik

Vandaag een vrije dag : ‘facultatieve vrije dag‘ heet het officieel, en ik heb er heel hard naar uitgezien. 3 dagen aan een stuk ‘vrij’. Bovenaan het lijstje stond : tijd met het liefje. Voor buitenstaanders lijkt het misschien eigenaardig, wij werken immers samen en zijn in vergelijking met andere koppels ontzettend veel tijd samen.
Het heeft voordelen : veel hoef ik niet uit te leggen over mijn werk, we hebben dezelfde collega’s en omdat we ook hetzelfde werk doen begrijpen we elkaars stress en vreugde.
Maar als we niet opletten worden we gewoon ‘heel goede collega’s’, of ‘goede ouders’, of ‘goeie huishouders’ (als zo’n woord al bestaat), want we zijn een goed ’team’, maar hé, een relatie is geen kleine firma die vooral moet functioneren, als koppel moet je toch ook gewoon zijn en genieten van elkaar.

Soms is dat moeilijk. Voor alle koppels denk ik. Want er is zoveel te doen en buiten het werk hebben we elk onze projecten waar we graag aan bezig zijn. Als we niet goed opletten wordt het ook alleen maar dat : elkaar steunen in wat we doen.

Gisteren zijn we dan maar op wandel geweest. Vroeger deden we dat vaker, en toen was het vooral uit sportieve overwegingen. Maar nu we beiden veel intenser sporten kunnen we wandelingen van 10 km moeilijk als een sportieve prestatie beschouwen. Integendeel, we worden zelfs verleid om onmiddellijk te denken : zouden we die tijd niet beter besteden aan iets dat meer ‘rendabel’ is : lopen, fietsen, zwemmen ?
En daar komt het duiveltje dus weer tevoorschijn. Rendabel ! Het is een Kaat-eigen duiveltje. Want zelfs op een wandeling wil ik toch graag goed ‘doorstappen’ en ‘we gaan toch niet voor de kortste afstand zeker ?’

Wandelen is goed voor de relatie. Het lief deed weer gek vanaf de eerste kilometer. Onnozele grapjes, danspasjes, plagerijen. Tijdens zo’n wandeling komen de meest absurde onderwerpen aan bod. Dingen die me plots te binnen schieten. Zo legde het lief mij iets ingewikkelds uit over wielrennen waar ik geen snars van begreep maar het was aandoenlijk om de passie te zien waarmee hij het deed.
Ik deed een poging om iets te uit te leggen (dat ik gelezen had) over het verschil tussen mannen en vrouwen. Hij luisterde geboeid, maar ik vrees dat hij er al evenmin iets van begreep als ik van het wielrennen.

Maar het was goed zo. Wandelen door het bos met m’n liefste naast me.
Count your blessings.

Ieder mens moest zo nu en dan een ‘facultatieve vrije dag’ krijgen !