Ook in Barcelona is het heel heet en enige koelte en rust zijn bij mij altijd zeer welkom. Daarom zoek ik deze dagen de parken en rustige plaatsen op. Gewapend met een fles koel water en een goed boek, ga ik op zoek naar de beste plaatsen om gewoon te zitten en te genieten.
Barcelona staat vol banken, of het nu op de Ramblas is ofwel aan de haven, Barcelona is op iedere rustende mens voorzien, iets waar menig Vlaamse stad echt een voorbeeld mag aan nemen ! Banken staan ook dikwijls in groepjes naar elkaar gericht, zodat een gesprek gemakkelijk ontstaat. En behalve de 3 tot 4 persoonsbanken hebben ze in Spanje ook ‘de solobanken’ : één stoel dus. Helemaal solo. Al dan niet behorend tot een groepje solo’s oftewel om gewoon alleen te genieten.
Vandaag heb ik een tijdje doorgebracht in Parc de Pedrables in de rijke wijk Les Corts de Sarria in het westen van de stad. Meteen was ik weg uit alle toeristengewoel en zat er met andere Spanjaarden te picnicken op het gras. De bewaker kwam langs en glimlachte zachtjes. Geen probleem ! Na de pic nic ging ik richting Monastir de Pedrablbes, het voormalig klooster van de Clarissen. Het werd in de 14de eeuw gesticht en heeft alle kenmerken van een typisch klooster, zo ook de prachtige binnentuin. (zie foto). Na een bezoek aan de aangrenzende musea vond ik opnieuw een bankje in de binnentuin alwaar ik meer dan een uur doorbracht met (weinig) mensen kijken en boekje lezen. Een gezin Britten volgde mijn voorbeeld. De echtgenoot las Ruth Rendel en de dochter het boek Chocolat. De vrouw had alle tijd nodig om haar handtas op orde te krijgen. Het was er muisstil op het het gekledder van een fontein na. Koel was het er ook, we zaten in de schaduw en kloostermuren houden niet alleen het lawaai buiten maar ook de warmte.
O, what a wonderfull world … Ik liep terug langs het park en passeerde er nog maar es werk van Gaudi. Er werd mij verteld dat deze draak wel degelijk de muil kon opensperren, maar dat het mechanisme niet meer werkte. Zie hier de poort van een van Gaudi’s paviljoenen.
Ik nam de metro richting Placa de la Universitad waar ik weer op een bankje ging zitten naast een wat oudere man. We keken samen naar de kunsten van de skateboarders en de rollerbladers. Wat een moed hebben die jongens, altijd opnieuw vallen en weer opstaan en toch verbeten opnieuw proberen.
Na dit spektakel ging ik richting Ramblas op inkopen te doen op de grote markt oftewel de alom bekende Mercat de Sant Antoni. Ook die markt ken ik via mijn ouders – al staat hij wellicht al in iedere toeristengids ook. Mijn ouders kochten er vers fruit en ook ik ga er vers fruit halen, al bestaat dat nu uit smoothies en lekkere klaargemaakte fruitsalade. Vervolgens liep ik de Ramblas af al waar ik even een groet bracht aan Colombus om dan richting ‘voorlopige’ thuis in de villa Olympica te gaan.
Het was weer een mooie, rustige dag.
Gerelateerd
ola ! echt leuk ieder dag jou reis dagboek ,veel grtjes de thuisblijverkes 🙂
Wij vertrekken bijna naar Sevilla…ik tel af en geniet mee van jouw reisverhaal 😉
Ik ben 1 keer in Barcelona geweest en die markt aan de Ramblas was mijn favoriet. De kleuren, geuren, de sfeer….super
Maar zo op een bankje in een stad gaan zitten zou ik niet kunnen. Een boek lezen aan een zwembad of strand, dat gaat prima. Maar in een stad gaan stilzitten ….daar ben ik te rusteloos voor, daarvoor is er dan teveel actie, daarvoor zou ik me teveel bekeken (denken te) voelen. En met vreemden een sociaal babbeltje doen ben ik ook al niet goed in.