kerststress ! (1)

Geheel en al aangepord door Frank dacht ik : deze keer wacht ik niet tot het allerlaatste moment met het voorbereiding van de kerstcadeau’s en het kerstfeest. Shoppen is voor mij sowieso al een nachtmerrie, dus ditmaal moest ik echt alle moed bijeen verzamelen. Gelukkig er is bij ons in de buurt een groot winkelcentrum waar je allerlei winkels op één plek vindt. Ik dacht : dinsdagmorgen, dat zal daar piepstil zijn. Ha, dat was buiten die honderden ‘hetzelfde gedacht’ mensen gerekend. Omdat het lijstje groot was had ik al een selectie gedaan via de folders die hier aan huis in de bus zaten. Ik ga naar winkel één en zie heel andere prijzen dan wat in de folder staat. Ik denk : ik ga het toch maar eens vragen. De prijs aan de kassa was inderdaad de folderprijs en niet de prijs die er op stond. Winkel twee en zoveel inkopen verder hetzelfde. Er staat een andere prijs en dit keer simpelweg een dubbele prijs. Ditmaal stond er een hele rij voor de kassa en ik voelde me te beroerd om het te vragen. Waarom zetten ze er niet gewoon de prijs op dat iets kost ?
Tenslotte moest ik inktpatronen halen. Supersimpele zaak, want die hangen achter de kassa en het is maar een kwestie van ‘nummer zoveel’ te zeggen. Een boodschap voor manlief. 18 minuten moest ik wachten aan de kassa, want de man aan de kassa kreeg het ene telefoontje na het andere, waar door hij mij – en de andere wachtenden – niet kon helpen. Ik zeg hem ‘inktpatroon nummero zoveel’ en hij vraagt mijn telefoonnummer. Misschien zou ik het op een andere dag gezegd hebben maar ik antwoordde : moet ik mijn nummer geven om dat te kopen ? Hij knikte van nee en ging duidelijk kwaad verder. Ik wachtte netjes en hij vroeg waarop. ‘Op het rekeningetje’ zei ik vriendelijk. ‘Dat hoeft niet,’ zei hij, ‘op inktpatronen geven we toch geen garantie’. Alsof ik de ergerlijkste klant was en totaal ongemanierd keek hij naar de volgende klant met een blik van ‘scheer je weg ‘ ! “Eu, voor de belastingen ?” zei ik stilletjes. Want inktpatronen zijn werkkosten.

Ik kwam doodgedeprimmeerd terug thuis. Het sneeuwde. Ik had een duurloop van 12 km in het vooruitzicht ! Zal wel wezen, met zo’n weer. Nu was het ‘cadeau dat in de winkel dubbel zoveel kostte als in de folder’, iets voor mij. Ik had het niet gekocht. Op de keukentafel lag de folder open. Ik had gelijk. De prijs was gehalveerd.
Nu nog door de sneeuw terug ? Grrrrrrrrr !