Beste wishes for Mapendo
Tussen alle kerst-en nieuwjaarskaartjes zat vandaag een brief uit Bukavo, Rwanda. Een met de hand geschreven enveloppe, ik wist onmiddellijk van wie die afkomstig was.
Twaalf jaar geleden deed ik mijn eerste financiële adoptie. Eerlijk gezegd maakte het mij niet uit naar wie het geld exact ging, als mensen er maar baat bij hadden.
Het zal zoiets zijn als je eerste kleinkind, die ‘oudste’ blijf je bijzonder volgen. Ieder jaar krijg ik een foto van Mapendo, ondertussen al een serieuze jonge vrouw geworden. Vroeger kreeg ik ook rapporten van haar schooldirecteur. Het herinnerde mij aan de rapporten van mijn ouders, want ze kreeg ook punten op “wellevendheid” en “sociaal gedrag”.
Mapendo begint haar brief met dank. Iedere keer weer voel ik er mij wat verlegen om. Want het geld dat per dag naar haar gaat is nog niet eens een halve krant hier.
En voor haar maakt het toch alle verschil. Ze zit ondertussen in het hoger onderwijs en wordt leerkracht. Op het einde vermeldt ze nog even dat de situatie in haar land verbeterd is.
Mooi is dat.
