kuisen en schuldgevoelens (over het niet kuisen)

Ik heb een haat-liefde verhouding tot ‘kuisen’. Het zal wel een beetje meer haat dan liefde zijn, maar goed.
Vooreerst ben ik geen precies beestje. Geen neuroses hier op vlak van schoonmaken.
Anderzijds heb ik een ingebouwde grens wat rommel betreft. “Een beetje” kan, en “even kan”, maar dus niet ‘veel rommel’ of ‘voor langere tijd’. Want dan begint het mijn ogen uit te steken en verspil ik meer tijd aan het mij ergeren erin dan in iets anders.
Geheel geïnspireerd door de bijbel (jaja !) : “als uw oog u ergert, ruk het dan uit”, ga ik de strijd aan tegen de rommel.

Toch lukt dat opruimen en schoonmaken niet echt altijd. Volgende (bekende) problemen en obstakels zijn :

• er is altijd wel iets dat dringender is
• er is altijd wel iets dat leuker is
• er is gewoon te weinig tijd

OK, reden 2 is misschien niet zo echt valabel, maar als je fulltime werkt, voor kinderen zorgt, dan heb je toch ook wel recht (?) op een paar leuke dingen, niet ? Hoe zou je het anders volhouden ?

Daarom wend ik mij meer en meer tot Flylady, mijn opruimcoach. Behalve de routinezaken (tafel na eten opruimen, afwasser laden en uitladen), geeft zij mij iedere dag een opdracht van … 1 kwartier en wel met een timer. Een kwartier en niet langer. Nu volg ik niet altijd het programma – het idee van de timer werkt bij mij ontzettend goed. Ik zet ‘m op voor een kwartier en geef mezelf de opdracht dat ik één kwartier lang niets anders zal doen dan onze slaapkamer opruimen. Een kwartier is niet lang maar o wat doe je veel als je echt gericht één ding doet. Wat niet gedaan is, is niet gedaan. Dat is voor een ander kwartier. Doe wat het eerst (in de slaapkamer) het belangrijkst is. Blijf terplekke.
Ondertussen heb ik mijn timer bijna overal mee. Het lijkt een beetje manikaal (en dat zal wel zo zijn) maar het werkt voor mij. Want ik beloon mij ook wel met kwartiertjes.

Het werkt omdat zelfs de meest saaie werkjes maar een kwartier duren (daarna doe je iets anders) en bovenal helpt het mij omdat ik voor de rest veel te weinig gevoel voor tijd heb. Als ik ‘naar mijn gevoel’ luister, dan heb ik altijd alle tijd. Ik kan aan iets beginnen en mij daar uren in verdiepen (of het nu intellectueel werk is, in de tuin, opruimen of iets anders) en dan verbaasd zijn dat het ‘al zo laat is’ en ‘ik nog zoveel wou (moest) doen’.

Dus voor wie zich herkent in dit alles, ga even een kijkje nemen bij Flylady . Er staat trouwens ook behoorlijke peptalk op, mocht je de wanhoop nabij zijn !