kwantiteit versus kwaliteit in het onderwijs
“Ik ben ervan overtuigd dat over pakweg tien jaar naast de universiteit
iets zal
komen dat wél tegemoet komt aan de maatschappelijke nood aan
elitevorming. De
universiteit zal zich dan vooral toeleggen op het
voortgezet onderwijs. De
nadruk op het kwantitatieve staat een keuze voor
het kwalitatieve in de weg”.
Rik Torfs in De Standaard 17/10/2009
… en nu nog hopen dat deze beweging zich ook voortzet in het secundair onderwijs. Alleen merk ik daar dat men ongelooflijk veel schrik heeft voor het woord ‘elite’, omdat men dit associeert met sociale elite en wel op gronden van maatschappelijke status en financiële rugslag.
Toch denk ik dat er nood is aan een omgeving (lees : onderwijs) waar leerlingen – uit welke sociale klassen ook – met meer dan gemiddelde capaciteiten de kans krijgen zich te ontplooien. Het onderwijs moet alles doen om die te vinden en te stimuleren in plaats van ze demotiveren omdat ze niet uitgedaagd worden.
Daar ben ik het helemaal mee eens! Ik erger me dood aan ons onderwijs dat er alles aan doet om ook de allerzwakste leerlingen mee te krijgen (lovenswaardig en nodig natuurlijk, dat spreek ik vanzelfsprekend niet tegen), maar slimme leerlingen op hun honger laat zitten. Dat kan nefaste gevolgen hebben en als ouder sta je machteloos toe te kijken. En o wee als je daar luidop een opmerking over durft te maken. Ik weet het wel, sommige leerkrachten en sommige scholen doen hun best om ook slimme leerlingen voldoende uitdaging te bieden, maar helaas is dat nog niet zo ingeburgerd als de zorg voor zwakkere leerlingen.