laatste dag

Wat willen we nog zien in Rome ? We kiezen voor variatie. Kerken hebben we genoeg gezien en na de vaticaanse musea zien we nog een museum niet echt zitten. Dan maar naar de catacomben. Ik wou altijd wel eens weten wat ik mij daar moest bij voorstellen.

De catacomben bevinden zich buiten de (toemalige) stadsgrenzen, zoals alle graven in die tijd. Je kon enkel buiten de stad begraven worden en christenen aanvaardden (toen) geen crematie.

Buiten de grenzen betekent ook een flink stuk wandelen. In de hitte van weerom zo’n 38 graden doen we er, langsheen de Via Appia, maar liefst meer dan 2 uur over, . Dat komt omdat we de weg niet goed kennen en ik nu en dan een rustpauze neem. Van mijn vermeende conditie lijkt niets meer over te zijn. Ik moet nu en dan drinken, veel drinken om gewoonweg overeind te blijven. Ook ons noodrantsoen helpt ons dikwijls : droge koekjes. Bij iedere reis heb ik ze bij of koop ik ze ter plaatse. Thuis zou ik ze niet eten, maar ver weg zijn ze dikwijls voedzaam en geven ze een energiestootje.

Er zijn veel catacomben en we kiezen voor die van St. Sebastiano. Het is er koel, zoveel meters onder de grond. Alle ‘beelden’ in mijn hoofd lijken ongeveer te kloppen, alleen waren de graven kleiner en de gangen veel smaller. Dat het labyrinth zo groot was had ik mij niet kunnen voorstellen.

Op de een of andere manier lijkt het alsof we echt zoveel eeuwen terug zijn. Hier waren ze dus, de christenen. Of althans, sommige van hen. Genoten ze toen ook van de koelte ? Deden ze er een babbeltje, of was het altijd heel ernstig ?

Wij kunnen er gerust een babbeltje doen, want de lijken zijn verhuisd en van geurhinder kunnen we niet spreken, maar hoe moet dat toen geweest zijn ? Het mag er wel ‘koel’ lijken tegenover de hitte buiten, koud is het er niet. Met T-shirt en shorts hebben we het er niet te koud. Dus zo gezellig kan het er ook niet geweest zijn…

Thuisgekomen biedt onze gastheer ons ‘Een laatste Avondmaal’ aan én een laatste wandeling door Rome. Het is na twee uur als we ons bed zien. Om vijf uur moeten we er weer uit. Dat belooft !