1000 vragen #61 Geloof je in leven na de dood ?

Leven na de dood is zo oneindig

Eindigheid en oneindigheid.  Het zijn twee concepten waar ik het moeilijk mee heb. Eindigheid confronteert me met grenzen. Ongenadig tikt de tijd verder weg. Kansen komen maar nog meer kansen lijken voorgoed verloren. Ik word ouder. Sommige deadlines zijn ‘once in a lifetime’. Geen herkansing.

Eindigheid geeft zin aan alles

Anderzijds is het juist de grens die zin geeft.  Zelfs een vakantie zonder einde lijkt me minder waardevol dan eentje die eindigt.  Geen zomer zonder winter. You get my drift.
Allemaal goed en wel als dit op gezette tijden gebeurt, zoals de seizoenen elkaar afwisselen, werktijden en vakantie, drukke tijden en rustige tijden. Zo blijft alles in balans. Kinderen die geboren worden, mensen die heel oud worden en uiteindelijk sterven. Met die eindigheid kan ik heel goed leven. Dat is prima.

Uit balans

Maar soms is die balans ver te zoeken. Sterven jonge mensen. Worden jonge mensen bedreigd door ziekte. Sterven mensen door toedoen van anderen. Dan is diezelfde eindigheid die zoveel zin geeft de grote dwarsbomer. Het zou mooi zijn mocht er na dat abrupt einde een leven na de dood zijn.

Over het leven na de dood weten we niets – of toch wel iets

Ik ben een romanticus. Zo kan ik niet geloven dat liefde tussen mensen eindigt. Ook niet na de dood. Op het gedachtenisprentje van mijn overleden moeder stond een dergeljk gedicht. Zo lang we haar naam herinneren is ze niet gestorven.  Ik leef al heel lang met ‘doden’ om mij heen. Mijn man die stierf toen hij 27 was en die ik blijf herinneren. Soms in de zin van ‘wat als’, maar ook ‘Hoe zou hij geworden zijn ?’.  Mijn ouders, van wie ik mij dikwijls vraag wat ze zouden denken van mijn doen en laten. Soms gebeurt er iets in mijn leven waarvan ik zeker weet dat ze fier zouden zijn. Andere dingen zouden ze niet begrijpen. Het hele worstelen van balans werk en leven bijvoorbeeld.

Geloof ik na leven in de dood ?

Het is maar zoals je het ziet.  Ik praat nog dikwijls met ‘de doden’, met één van mijn beste vrienden, en ik denk dat hij dat prima zou vinden. Of vindt. Ik weet het niet.

“1000 vragen aan mezelf”  gaat terug op een boekje dat een tijd geleden bij Flow zat. Het is een klein boekje en er is geen plaats voorzien om te antwoorden, daarom dacht ik : waarom niet op de blog ? Voor het pure plezier van het schrijven ? Het verzamelen van herinneringen, wat volgens Gretchen Rubin, bijdraagt tot geluk ? Vandaar een nieuwe rubriek : 1000 vragen over mezelf.
Niets weerhoudt je om mee te doen !