1000 vragen #89 Mediteer je graag ?
Nood aan stilte en meditatie
Ik heb best wel nood aan meditatie. Alleen ben ik een sukkel als het op meditatie aankomt. In mijn studententijd lukte dat nog: een kwartier stil zitten en toch nog ernstig blijven als een koor van magen begon te knorren. Tegenwoordig is gewoonweg stil zitten ‘zonder iets te doen’ een gigantische opgave. Meditatie wordt dan pure frustratie. De frustratie dat ik het niet kan. Met als gevolg dat ik net onrustiger word en mezelf wel iets wil aandoen.
Meditatie is niet gelijk aan stilzitten
Ik mag dan geen zittend gat hebben, ik heb wel nood aan rust in mijn hoofd. Nood om, om aan ‘niets’ te denken (al is dat misschien een contradictie). Ik voel dat als ‘aan niets heb gedacht’ of amper nog weet welke gedachten door mij heen zijn gegaan, ik als herboren ben. En daar hoef ik niet voor stil te zitten. Dat gaat evengoed wandelend, lopend, fietsend of zelfs zwemmend. Ik geloof dat het de cadans is. Eerst ben ik helemaal niet aanwezig in mijn dorp of in het bos. Zit ik met mijn gedachten nog overal en nergens. Tot het stil wordt in mijn hoofd en ik de pracht van de opstijgende mist zie. Ergens een vogel hoor die ik dit seizoen nog niet gehoord heb. De eerste tekenen van de lente. Ik denk er niet echt iets bij. Ik word er gewoon blij om. Om wat is. Zonder theorie. Content gelijk een kind om die paar sneeuwklokjes die moedig hun best doen.
Ken jezelf
Is dat mediteren ? Ik weet het niet. Maar het werkt voor mij. De batterijen worden flink opgeladen. Als ik niet minstens één keer per week een paar uur (liefst aan een stuk) buiten ben, dan loopt het mis. Dan loopt mijn hoofd over, dan raakt al die energie niet gekanaliseerd. Het gaat niét om het sporten. Het gaat om samenvallen met het moment en zorgeloos te zijn. Ik wandel, fiets, zwem, loop zo goed als altijd alleen. Dat is wellicht wel een beetje een voorwaarde, hoe fijn het ook is in gezelschap.
Jaren geleden had ik nog moeite om 2 uur te wandelen zonder oortjes (en podcast). Tegenwoordig gebeurt het nog zelden dat ik oortjes opzet. De uitzondering gebeurt als ik persé de 10 000 stappen wil halen en net die podcast mij overhaalt om toch nog naar buiten te komen. Maar voor de rest is meditatie voor mij dit : in de natuur zijn in volle stilte en genieten. Een leeg hoofd. Alles opgeklaard.
En voor wie vindt dat dit helemaal niet onder de definitie mediteren valt, dat kan best. Maar voor mij werkt het. Dat lijkt me het belangrijkste !
