Milleniumstudent
Ik vind het toch een beetje angstwekkend : dat het (heel wat) studenten niet meer lukt om lange tijd aandachtig te zijn. En nog angstwekkender : dat men aan de KULeuven zoekt naar nieuwe manieren om les te geven zodat ze die aandacht weer krijgen. Angstwekkender ++ : dat de proffen hun lessen maar interessanter moeten maken.
Waarom vind ik dat zo angstwekkend ?
- Omdat ik denk dat vele beroepen een lange concentratie vragen. Stel u zich maar een chirurg voor die zich niet langer dan tien minuten kan concentreren. Of een vrachtwagenchauffeur. Of een kok. Dat loopt gegarandeerd mis.
- Angstwekkender : dat men zoiets aanvaardt en impliciet zegt : wij zullen ons dan maar aanpassen. Met andere woorden : blijkbaar is het not done om voor langere tijd aandacht te vragen. Waar zijn die universiteiten bang voor ?
- Angstwekkender ++ : het moet allemaal interessant zijn.
Waarom ? Wie heeft dit als hoogste goed gepromoveerd ? Wat voor gebrek aan realiteitszin is dit nu ? Zal de huisarts zeggen : uw geval is niet interessant, mijn aandacht verslapt. Of de bankier : leningen zijn niet interessant. Stel u voor dat u aan uw werkgever zegt : dat verdient mijn concentratie niet, dat is geen interessante taak.
Trouwens, het zou wel eens kunnen dat wat u interessant vindt, ongelooflijk saai is voor uw buur op de bank. Privéles dan maar ?
Natuurlijk, het is een gegeven. Het is niet zo dat die studenten plots zo geworden zijn. Wij hebben ze zo gemaakt ! Dat durf ik toch met bijna 20 jaar onderwijservaring zeggen. Het is altijd maar makkelijker, aantrekkelijker geworden voor de leerling. Leerlingen verwachten entertainment. Hoe langer hoe meer gaat het ook over ‘onderwijs op maat’ : steeds meer leerlingen krijgen bijzondere begeleidingsplannen waardoor het hen minder moeilijk wordt gemaakt. Grenzen worden continu aangevochten en bevraagd.
Scholen, onderwijzers, leraars : ze kennen allemaal het spook van procedures en aanvechtingen. Het is nu aan de school om te verantwoorden waarom een cijfer laag is, of een leerling een onvoldoende heeft; en niet omgekeerd.
Ik hoop dat men daar niet aan toe geeft. Durf iets van jongeren te verwachten ! Durf te zeggen dat er een tijd is van aandacht, en een tijd van ontspanning. Dat er niets mis is met een beetje discipline, of aandacht, dat je echt niet dood gaat van dingen te doen die je niet graag doet of die je niet interessant lijken. Eén : misschien zijn ze bij nader zicht toch interessant en twéé : je ontkomt er niet aan. Wie volwassen wordt zal sowieso geconfronteerd worden met het leven zelf : bij tijden interessant, bij tijden saai. Wie ooit een job of kinderen krijgt zal van het leven zelf leren dat het niet altijd interessant is. En bovenal : dat dat geen ramp is.
Noemen ze dat niet volwassen worden : het leven aankunnen in al z’n facetten en geen excuses zoeken ?
hier over de milleniumstudent :
- GvA
- Knack
