11 tips om minder te kopen

Dat minimaliseren of minder spullen in mijn huis dat gaat toch niet altijd even goed. Daarom heb ik voor mezelf een lijstje gemaakt waar mijn valkuilen zitten en wat het me zo moeilijk maakt. Misschien herken je zaken ?

1. O dit is zo’n goed product !

   Het overkomt me dikwijls dat ik iets koop waar ik zo tevreden van ben dat ik meteen denk dat ik het maar in veelvoud moet opslaan. Dat kan over sportgerief gaan (die trui zit o zo goed) maar evengoed over banale zaken als brooddozen en waterflessen of douchecrème.
   Counter : De foute gedachte is natuurlijk dat het product onvervangbaar is en dat er nooit meer zo’n goed product zal komen. Bijkomende foute gedacht is dat ik de ‘verliefdheid’ die ik nu heb voor het product (die trui zit zo goed en is zo mooi) voor eeuwig en altijd zal blijven.
   Njet. Alle verliefdheden gaan voorbij. En als de schone sportbroek of o zo handige trui aan het eind van z’n tijd is, wil ik ook wel een ander. Een compleet andere. Geen kopie. Zelfs de douchecrème mag na verloop van tijd wel eens een ander geurtje.

2. Het is een (tijdelijk) koopje

   Hier draait de hele reclame rond. Ik herinner me nog dat mijn ouders (zeker 20 jaar geleden) nu en dan speciaal 20 km ver reden om dat er een ‘superkoopje’ was in “de Makro”. We kregen zo’n blaadje aan huis en dat zorgde meteen voor een stormloop bij vele mensen om dat product te kopen. Want het was maar tijdelijk en je had de indruk dat je echt iets zou gemist hebben. Ik denk dat Lidl en Aldi een beetje met hetzelfde principe werken.
   Counter : ik herken nog altijd het gevoel van ‘maar moet nu eens zien’, maar ik vraag mij dan altijd af of ik het ook zou gekocht hebben mocht het niet in aanbieding staan en of ik überhaupt op het product dacht. Tegenwoordig open ik de reclameblaadjes niet meer (een volgende stap is ze te weigeren) want de verleiding begint daar.

3. Reserves en voorraden van alledaagse producten

   Ik heb massa’s reserves van dingen die ik gebruik en nodig heb. Ik denk : ik kan maar beter niet zonder vallen. Denk aan batterijen, lampen, schrijfgerief, kantoorbenodigdheden. Ik heb een voorraad van wel 40 notaboekjes en het aantal balpennen is niet meer te tellen.
   Counter : maar ik leef niet in afgelegen gebied en de meeste van die producten zijn te koop in de supermarkt op 300 meter hier vandaan. Ik heb geen nood aan ‘reserve’ en het vult alleen maar mijn kasten. Dus al die voorraden hoeven echt niet. (Enige uitzondering is volgens mijn echtgenoot WC-papier, ik kan ‘m een beetje volgen hierin !).

4. Ik kan dat ooit wel gebruiken

   Counter : hoe mooi en interessant het ook is, zelfs al is het bij wijze van spreken gratis tegenwoordig denk ik onmiddellijk : ALS ik het ooit nodig heb DAN zal zal ik het kopen. Misschien wil ik wel een nieuwe hangmat (de vorige is beschadigd), maar hé, met dit regenweer heeft het geen zin. Het zal des te leuker zijn om een hangmat te kopen als het volop zomer is. Ik hoef het niet op voorhand. Want misschien gebruik ik het uiteindelijk niet en in het ergste geval (het is me al overkomen) ben ik al vergeten dat ik het eigenlijk al had.

5. Dat wil ik wel graag – kopen als beloning

   Het begint hier te lijken alsof ik een ware shopaholic ben, maar dat valt best mee. Toch laat ik me soms verleiden door te kopen als ontspanning of als vorm van beloning. Nieuwe spullen lijken altijd een belofte in te houden. (ik ben duidelijk niet immum voor reclame !)
   Counter : Ik zet het op een lijst en zeg tegen mezelf : als je het na een week nog wil, koop het dan ! Misschien is dat wel de allerbeste tip want het sterke is dat ik het soms ronduit vergeten ben dat het op die lijst staat. Of ik bekijk het opnieuw en denk … och ha… ik laat het nog even staan.

6. Boeken, de grote verleiding

   Iedereen heeft wel iets : de grote verleidingen. Bij mij zijn dat boeken.
   Counter : Omdat ik de meeste boeken via Kindle lees kan ik via Amazon van zo goed als alle boeken het eerste hoofdstuk gratis downloaden en wel onbeperkt. De ‘regel’ is simpel : als ik verder geraak dan het eerste hoofdstuk dan kan het gekocht worden. Want geef toe, als ik niet eens door het eerste hoofdstuk geraak of er zelfs niet aan begin, wat ben ik dan met al die boeken ? Zelfs al zijn ze digitaal ? Dat is toch een beetje waanzin ?
   Die boeken lopen trouwens echt niet weg.
   Of ik leen ze in de bibliotheek. Wil ik het boek daarna toch nog, dan kan ik het met een gerust hart kopen.

Altijd bruikbare strategieën

Er zijn nog altijd een paar strategieën die altijd werken bij zo goed als alles. Het zijn vragen die gewoon even een vraagteken zetten bij de aankoop. Soms is dat vraagteken genoeg om het niet te kopen.

1. Waar ga ik het zetten ?

   Het gebeurt dat ik het echt niet weet. De kast zit al vol. Het kan zowel om ‘unieke’ zaken gaan als alledaagse producten.

2. Heb ik iets gelijkaardigs ?

   Moet ik echt voor allerlei drankjes een apart glas hebben ? Tegenwoordig hebben alle zaken precies heel specifieke bestemmingen ‘wokpan’, ‘koekenpan’, ‘wortelsnijder’. Alsof het niet in de gewone pan kan ?

3. Hoeveel keer ga ik het gebruiken ?

   Sommige zaken worden echt weinig gebruikt maar blijven toch. Zo gebruiken wij – zoals wellicht vele Vlamingen – het gourmetstel 2 keer per jaar. Eén keer op kerstavond en één keer voor de restjes. Gelukkig gaat het al 20 jaar mee.
   De ijsmaker (ook al 10 jaar oud) staat nog altijd in zijn originele verpakking. (Het was een cadeau, in een ander blogje zal ik het hebben over spullen met emotionele waarde).

4. Hoe lang moet ik hiervoor werken ?

   Dit is een gemene maar echt wel een goeie.  Het is een redenering die ik tientallen jaren geleden gelezen heb in het Vrekkenboek. Dit paar rekende uit hoeveel ze per uur verdienden (iedereen kan zo’n ruwe schatting doen) en vertaalde iedere aankoop in aantal uren werken. Ik vind dit een goede oefening voor grote en luxe aankopen. Of voor aankopen waar je de keuze hebt tussen een meer sobere versie en wel een meer luxeversie. Ben je bereid om een half jaar te werken voor een luxueuze auto ?
   Ik vind het een goede oefening omdat het de zaken in perpectief zet.

5. Visualiseer het voorwerp buiten de setting in de winkel

   Ik ben gevoelig aan omgevingen, zeker in woonwinkels. De sfeer in een winkel als Dille & Kamille kan me compleet overstag doen gaan. Tot ik merk dat wat ik daar ook koop, ik nooit de sfeer krijg als in die winkel. Die ‘mooie’ spullen verdwijnen in de kast.
   De setting van sommige winkels is zo uitgedacht dat je eigenlijk de sfeer wil kopen. En laat dat nu eens juist niet te koop zijn. (Want zelfs in een woonwinkel kan je niet wonen).

Minder kopen is meer vrijheid

Ik heb het geluk dat ik op het eind van de maand de eindjes zonder problemen aan elkaar kan knopen. Het minder kopen is dus geen kwestie van financieel moeten. Veel spullen geven gewoon veel stress (kopen, onderhouden, opruimen) en dikwijls heb ik het gewoonweg niet nodig. Minder spullen is meer ruimte, letterlijk maar ook mentaal. Minder zorgen.
Ook al heeft het geen financiële noodzaak, minder kopen betekent dat ik iets ‘anders’ kan kopen, nl. vrije tijd. Minder opruimen en eventueel ook minder gaan werken.
Het is maar wat je echte luxe vindt : spullen of tijd, wat niet betekent dat je niet van dingen echt genieten kan en flink wat geld kan over hebben voor … waar je echt van geniet. Maar het zit volgens mij dus in dat staartje. Geld steken in iets waar je eigenlijk niets aan hebt … daar heeft toch niemand iets aan ?

Vorige artikels

• Rommel is vermoeiend
• Minimalisme is bewust leven

Hebben jullie nog tips ? Hoe gaan jullie om met ‘onbewust’ kopen ?