Wanneer het gebrek aan motivatie je opbreekt
Excuses en uitstel gedrag zijn dikke vrienden. Evenals het ervaren van een totaal gebrek aan motivatie. Tegenwoordig neem ik die gedachten niet meer al te ernstig.
De motivatie was er vooral bij het begin
Ik merk het steeds meer, het moment dat ik stilsta bij ‘ik heb er geen zin in’, of allerlei excuses mijn hoofd bezoeken, het alleen maar bergaf gaat. Als het over motivatie gaat, dan moet ik toegeven dat ik ze niet altijd vind. Ik herinner me heel goed mijn ‘why’, (het lopen van een halve marathon, het herschrijven van een hoofdstuk voor mijn leerlingen) maar ik verlies motivatie on the road. Het doel schittert bijlange niet meer zo hard als toen ik het in gedachten had.
Het zijn maar gedachten
Tegenwoordig hecht ik daar allemaal niet meer zoveel belang aan. Het zijn maar gedachten en ik kan ze best niet voeden. Die ‘why’ zit nog altijd goed (ik wil het doel wel halen), maar ik heb er even geen zin in. Wanneer ik mijn ‘geen zin hebben’ voed (en geef toe, eenmaal je excuses vindt lijken die steeds valabelder) die gedachten niet meer. Ik verlies er tijd mee en het wordt alleen maar verwarrender.
Gewoon doen, denk ik dan. Geen vragen over stellen, niet te lang bij stil staan. Just do it. In de meeste gevallen bleek het allemaal niet zo erg als ik dacht. Soms was het inderdaad oervervelend en vond ik er niets aan, maar het bracht mij uiteindelijk dichter bij mijn doel en dat gevoel van voldoening vind ik best aangenaam.
Excuses leiden tot uitstelgedrag
Excuses zijn eigen aan uitstelgedrag. Niet gemotiveerd zijn is een excuus dat je grenzeloos kan uitdiepen (en bijgevolg veel tijd aan verliezen).
Soms is de motivatie werkelijk nul en blijft het werk saai en zinloos. De badkamer moet worden gekuist, die administratie verwerkt, die 80 toetsen verbeterd.
Geen hoogstaand werk en ik verdien er geen medaille mee. Soms is er niet eens voldoening maar alleen opluchting. Maar het voorkomt wel een hoop ellende. Uitstellen en laten liggen, dat gaat pas op je gemoed werken. Dan wordt het zo erg dat het niet meer te overzien is.
Motivatie of niet: gewoon doen
Dus nu en dan spreek ik mezelf toe en zeg: gewoon doen. Zin of niet. Motivatie of niet. Dan stil ik dat stemmetje en ga er gewoon voor. Zonder nadenken en alleen het resultaat in zicht. Hoe harder ik werk, het sneller het voorbij is.
