Snapshot diary week #52/2017 Laatste groot feest en op naar Noord-Nederland !
samengevat: Het traditionele kerstconcert van de jongsten (foto midden), wandelen in Noord-Nederland, gecombineerd met werk in de voormiddag. Bovenal: genieten van elkaar, de rust en de natuur !
Feestjes en nog eens feestjes !
Traditioneel komen wij met de Westvlaamse familie samen op Tweede Kerst. Het is behoorlijk eenvoudig: een kaasschotel met wijn. Na kerstavond en kerstdag is het voor de meesten toch nog uitbuiken dus veel hoeft dat ook niet te zijn.
Het is een ware ‘oversteek’, Vlaams-Brabant klinkt toch nog altijd exotisch in de oren van mijn familie. Maar het is de moeite waard. De kinderen die traditioneel hun kerstconcertje houden, de (kleine) cadeautjes met veel ooooo’s en aaaaaaa’s, de lekkere koffie op het einde. Ik ben er dankbaar om. Die ene keer dat ze richting oosten trekken om hier een lang te vertoeven. Die ene keer in het jaar dat er meer westvlaams dan wel iets anders in ons huis klinkt. Proost !
Op naar Nederland
Toch ben ik ook altijd meer dan gewoon blij als de feestjes over zijn. Het moment dat het feestelijke tafellaken gestreken en gesteven opnieuw de kast in mag. De herinneringen, de foto’s, tijd voor rust. Ik merkte al langer dat zo’n tweede golf aan feesten (Eindjaar, nieuwjaar) niets voor mij was. Ken uzelf ! (zie adviezen aan mezelf nummer 2 en 9 !) Het is echt al gebeurd dat ik uitzag naar het einde van de kerstvakantie omdat het werk rustiger was ! Dat is natuurlijk de omgekeerde wereld. Gelukkig ziet het lief het ook zo en trekken we nu al twee jaar op rij richting noorden oftewel Noord-Nederland. Kerst mag dan wel al voorbij zijn, ik blijf zingen ‘all I want for Christmas is you’ en zo’n week samenzijn met het lief is echt wel het grootste cadeau dat ik krijgen kan. Lekker lezen, wandelen, rustig eten, geen enkel cadeau kan daar tegenop !
Nederland is het land van vuurwerk
We hadden het vorig jaar al meegemaakt en zagen het dit jaar opnieuw. Nederlanders schieten inderdaad massaal vuurwerk af. Dat hoor je al de dagen en uren voor Nieuwjaar, al is de wetgeving hier behoorlijk strenger geworden. Wij hoefden ons niet af te vragen wanneer het middernacht was, want de hele horizon, waar we ook keken, was gevuld met vuurwerk en dat ging maar liefst zo’n uur lang door. Prachtig om zien (en uiteraard onmogelijk goed te fotograferen, al helemaal niet met een smartphone !). Puur genieten vond ik dat, al bleef de schaduw van de vele ongevallen. Dubbel is het. Zelf wagen we er ons niet aan. Niet moedig genoeg ?
Werken tijdens de vakantie – op het vakantieverblijf
De idee van geen agenda te hebben en bijgevolg geen rekening te moeten houden met deadlines is iets wat mij eigenlijk enkel overkomt tijdens de zomervakantie. Ik heb een nieuw project lopen dat zoveel ‘inlezen’ vraagt, dat het onmogelijk was om dit uit te stellen tot na ons verblijf in Nederland. Gelukkig ben ik er niet echt treurig om. Het gaat om studeren en groot denkwerk, iets wat je niet tussendoor kan doen en wat net ‘ruimte in je hoofd’ vraagt. Gelukkig heeft het lief een soortgelijk project. Het rendeert niet onmiddellijk, al dat ‘studeren en nadenken’, maar zowel het lief en ik hopen een goed fundament te leggen eens ons (verschillend) project praktischer wordt van aard. Het leert me trouwens opnieuw hoe belangrijk het is om te plannen. Als wij in de voormiddag werken, dan kunnen we zonder gewetensnood in de namiddag wandelen of musea bezoeken.
Op naar 2018
En zo zijn ook wij het nieuwe jaar begonnen. Wanneer ik naar de nabije toekomst kijk en wat er op handen is, dan weet ik dat er mij veel te wachten staat. “Wat is je voornemen ? “, vroeg het lief, die overigens niet in voornemens gelooft. Ik antwoordde dat het eigenlijk meer een wens was: dat ik wijs zou zijn. Wijs in de keuzes die ik maak en de prioriteiten die ik stel. Best wel een uitdaging, niet ?
