Snapshot diary week #1/2018 hip hip hoera Noord-Nederland !

Noord-Nederland !

Hip hip hoera toen het lief zelf er zelf over begon ! Hij stelde voor dat we in de kerstvakantie opnieuw de valiezen zouden pakken richting het noorden. Want al dat feesten, hij zag ook wel dat dat geen recept voor veel rust is. Al die feesten dat is ook geweldig veel sociaal contact, prima is dat, maar echt veel tijd voor ons twee is er niet. En laten we daar van tijd tot tijd toch ook nood aan hebben.

Julianadorp

Het oost-noorden van Nederland is vrij nieuw voor ons. Pas vorig jaar logeerden we er voor het eerst. Toen brachten we de kerstvakantie door in Egmond aan Zee. Dit jaar trokken we nog iets meer noordelijk, richting ‘kop van Holland’ Den Helder. Zo’n tien jaar geleden namen we daar de veerboot naar Texel, maar dat was midden zomer.

Natuur als eerste en belangrijkste gast

Ons appartement gaf uit op de duinen en net na achter die duinen deed de zee haar ding. Wat een luxe, zo’n 500 meter van het strand ! De Nederlandse kust is niet, zoals in België volgebouwd. België lijkt over één lange ‘zeedijk’ te beschikken. Niet het geval in Nederland waar de natuur de eerste gast is. De eerste én de belangrijkste. Zo mag je niet zomaar de duinen in. Er zijn verharde paden aangelegd en écht de duinen in (zand !) kan zo goed als niet.

Zicht vanuit ons appartement

Ik geef toe dat ik het met gemengde gevoelens aanzie. Enerzijds begrijp ik het wel, duinen als kwetsbaar gebied. Anderzijds ben ik toch blij dat wij – zelfs tijdens de Vierdaagse van de IJzer, werkelijk dwàrs door de duinen mogen wandelen, klauterend in het mulle zand.

Vuurwerk, vuurwerk !

Met de nieuwe regelgeving (enkel vuurwerk een aantal dagen voor oudjaar te koop) had ik gevreesd dat er weinig te zien zou zijn. Vorig jaar lag er zowat overal vuurwerk in de winkels, dit jaar zag ik het wel, maar veel minder dan vorig jaar. Toch werden we om middernacht getrakteerd met een uur lang vuurwerk. De hele horizon vol vuurwerk, zo ver als we konden zien. Werkelijk o v e r a l !  Die traditie halen ze er nog niet zo snel uit denk ik. Dichtbij, veraf, het kon niet op. Ik vond het best feestelijk en genoot er van. Waarschijnlijk zien Nederlanders ons als bangerikken, want het leek wel alsof iederéén vuurwerk afstak. Geen haar op ons hoofd dacht eraan om mee te doen.

Wandelen en musea

Al een tijdlang heb ik mij voorgenomen om regen geen excuus te laten zijn om buiten te wandelen. Op nieuwjaarsdag wandelden wij dan ook langs Lange Jan, de hoogste gietijzeren vuurtoren van Nederland, of misschien wel van Europa. Regen en wind werden met fierheid en het enthousiasme van 1 januari getrotseerd ! Ik vond het best fijn !
Ook Callantsoog deden we opnieuw aan. Niet langs de kustlijn deze keer, maar in het natuurdomein Zwanenwater.

Verder bezochten we het onvolprezen marinemuseum waar we het meeste onder de indruk waren van de onderzeeboot. Althans het lief, ik had al eens een bezoek gebracht aan zo’n boot in Blankenberge. Ik was net iets meer gefascineerd door de 3-D radar.

Het laatste museum dat we aandeden was een veilingsmuseum. Bootjes vol groenten vaarden één voor één de veilingshal binnen en vervolgens werden de groenten geveild. Niet per opbod (hogerop) maar bij afslag (prijs naar beneden). Een geniaal en efficiënt systeem dat wij allemaal uittestten !

Terug thuis

En toen was de vakantie in Nederland afgelopen. Zalige herinneringen hebben we er aan en het heeft de spreekwoordelijk batterijen zeker opgeladen. Als ritueel afscheid van de vakantie ruimde ik alle kerstspullen op. Prachtige tijd. Dankjewel lief van mij !

Het beste nieuws bij thuiskomst…

.. kwam wel van mijn schoonmoeder die terloops opmerkte dat eind deze maand de dagen een uur (1 uur !) langer licht hebben. Terloops of niet ? Want die schoonmoeder van mij kent me wel. Die donkere winterdagen… het is niets voor mij !

Een fijne werkweek !

Kaat.